Regen en de armloze mosselman

Even iets anders; stel, je hebt geen armen. En je gaat met je vrouw naar het restaurant. Wat bestel je dan? (In de wetenschap dat zij jou eten gaat geven). Toch iets makkelijks zou je zeggen. Een pannenkoek ofzo die ze oprolt, in je mond duwt en die je al happend kan opslurpen. Of soep. Die je dan laat afkoelen en dan met een rietje opzuigt. Je moet je vrouw toch wel erg haten, wil je een hele pan mossels bestellen met frites? Enfin, dat vroeg ik me zo af toen ik - gezeten aan het diner - de tafel tegenover ons bekeek.

Terug naar de dag. De tweede brocante dag. Voorspelt was regen, maar toen wij de luiken openden, scheen de zon. Nou ja, was het droog. Wij snel op en rapido naar Pietrebais. Naar het feest van de Vogelverschrikker. Het was droog toen we aankwamen, was het nog mooi droog. Iedereen nog een beetje aan het uitpakken, maar we waren nog hoopvol. Rond 9.00 begon het helaas te druppelen en daarna te stortregenen. Tot zover de mooie dag. Natuurlijk wel iets moois gekocht voor moeders. Iets van glas :-). Het leuke van regen is wel dat je kan afdingen omdat mensen zo snel mogelijk weer weg willen. Dat hebben we dan ook meer dan normaal gedaan. Boontje kwam om zijn loontje, want een ' complete duploset' bleek bij thuiskomst een bij elkaar geraapte dierentuin te zijn. Onbetrouwbare mensen toch, die belgen. Houden ze zich niet met kinderen bezig, dan wel met het oplichten van Nederlanders.

Na het verregende spektakel snel naar huis en anne in een heerlijk bad gegooid. Zelf ook maar even opgewarmd. Vervolgens even twee uur gaan loungen. Omdat we toch moeilijk een hele middag op bed konden liggen, kropen we weer in onze Skoda. Bestemming: Wavre. Nathalie had online ontdekt dat daar een markt was en een feest. Maar welke straat wij ook inreden....geen brocante. Even een winkelier aangeschoten....'ha, brocante? no, die is volgende wiek'. Onbetrouwbare websites bouwen die belgen toch.
Bij dezelfde winkelier nog wel even wat mooie wijnglazen en singles gekocht. Brocante, dus duurder.

Na Wavre tijd voor de avondmaaltijd. Anne had echter maar 1 focus - eigenlijk de hele dag al - het springkussen. En laten wij het nou erg treffen...het restaurant in kwestie had er eentje. Snel een hapje gehapt, om daarna over te gaan tot het echte hoogtepunt; een bezoek aan een echte italiaanse ijsmaker op het plein. Genieten. Een mooi einde van de dag.