Kukeleboehoehoe

Hoe heerlijk werden we wakker. Anne was al aan het rommelen geweest in haar kamer, de koeien loeiden al in de stal - melktijd - en de hanen loeien achter de kippen aan. Kortom, 7 uur wakker. Nathalie rook koffie. Maar er was een probleem.....er was nog geen koffie. Ik keek naar mijn vrouw, mijn vrouw keek naar mij en Anne hakte de knoop door. "Kom pap, we gaan ontbijt maken". Dat 'we' bleek 'ik' te zijn. Anne vond het te lekker om naast mamma te liggen.
En dan begint het feest....hoe werkt het koffiezetapparaat. Hoe gaat de kachel aan - niet nodig voor het ontbijt maar wel voor aangename temperatuur -, waar ligt het mes voor het brood etcetera. Kortom; het maken van een ontbijt is zo makkelijk nog niet. Maar goed, het lukte.
Na ontbijt gingen we.....tja, winkelen. Even de koelkast vullen voor de komende dagen. Lekker zelf koken. Goed wijntje, garnaaltje, lekkere paté...een soort niet-budget, zeg maar.

Daarna folders halen. Jeroen werd erop uit gestuurd om bij het VVV even een Franse dame in te pakken en alle informatie te verzamelen. Maar mijn Frans wordt roestig en de dame was dat al een tijdje. Ik vroeg om een markt - dat is voor ons de noodzakelijke informatie - en kreeg geleuter over winkels. Daar kreeg ik geen energie van. Ik knikte maar als de oude geit die zij al was en wilde snel de toko weer uit. Of we nog even wilden zeggen welk land we kwamen. Ik had de neiging om nog een flauwe grap te maken over de laatste verdwaalde Duitser, maar had een gevoel dat ze mijn gevoel voor humor niet zou begrijpen. En ook zeker niet zou verstaan. Of de combinatie.

Na het VVV meteen de kerk in. Kijken of de antwoorden van boven kwamen. Kaarsjes opgestoken. 1 kaarsje koste 1.50. Nathalie gooide er 1,49 in, maar gezien de inzet van de wens hebben we het bedrag toch meer dan verdubbeld. En een extra kaars natuurlijk. Want wie betaalt, die mag bepalen. Dit zal Jezus anders zien, vrees ik. Maar ik bedoel het goed hoor, Jezus. Het is mijn humor. Echt. Die is leuk. Soms.

Bij thuiskomst stoof Anne naar buurmeisje Robin. Drie jaar oud...ideaal om mee te spelen. Robin is net drie maar een sterke meid. Logisch met een pap en mam bij de politie. Jeroen en Marleen. Ze hebben nog een kleintje van negen maanden genaamd Mees. En wat doe je dan? Flesje open, worstje op tafel en kletsen. Jeroen bleek een sportief mannetje. Ooit de kilometer in 13 minuten gezwommen. Ik durfde nergens meer over te beginnen met mijn 'toptijd'. Hij voorspelde mij veel blauwe plekken bij de start van de trialtlon. Ja, die had meneer de rechercheur zelf ook een paar keer gedaan. Terwijl Robin en Anne de knabbels opaten en Mees het glaswerk, werd het tijd voor avondeten. Meesje moest immers naar nestje en de garnalen stonden te popelen om te zwemmen in wijn met knoflook, peper en paprika. Heerlijk. Nog een paar saladebakjes erbij en maaltijd was klaar.

Anne is nu naar bed. Wij wilden plannen maken voor morgen maar komen niet verder dan slapen. En ja, dan krijg ik ontbijt op bed. En dan, misschien, nog even langs een dierentuin. We zullen zien....