Van vuurspuwende draken tot langnek
02 April 2016 | Nederland, Sprang-Capelle
Veel fut om een stukje te tikken heb ik eigenlijk niet. Na acht uur wandelen door een schitterend sprookjesland zijn onze benen namelijk wel een tikje lam. Maar goed, onder het genot van een kopje thee dan toch maar even een reisverslag.
Vandaag was de dag van de Efteling. Waarschijnlijk zijn de meeste van jullie er al een keer geweest - zo ook Nathalie en ik - maar voor Anne was het de eerste keer. En als we haar treurige gezicht aan het einde van de dag mogen geloven niet de laatste keer. Een fantastische ervaring! Oke, ze vond een paar attracties eng, maar ze bikkelde dapper door alles heen. Qua drukte viel het vandaag best mee. Gezellig druk, zeg maar. Anne kon volop genieten van de sprookjes. Ik moest hooguit een paar keer overdreven fotomakende ouders wegduwen. Op zijn Jeroen, zeg maar. Subtiel, met gevoel en met een glimlach. Alle sprookjes werden wel herkend uit de boekjes. Ook het theaterstuk van Ravelein viel in de smaak. De vuurspuwende draken, hakkende ridders enz vond Anne totaal niet eng. Tja, Winx kijken heeft zo zijn voordelen.
Verder in veel ' snelle' dingen geweest. Snelheid...Anne is er dol op. Zweefmolen, roetsbanen...te gek! Het is dat de Python nog niet mocht....
Om 18.00 verlieten we het park. Anne struikelend van vermoeidheid en wij waren ook erg blij een stoel onder onze kont te hebben. Daarna op naar het eten. Hoewel...was daar niet een garagasale? Jawel, toch even stoppen. Jeroen zag daar namelijk wat handel liggen, Anne iets van Barbie en Nathalie de onderkant van een lampetset waar we thuis de bovenkant van hebben.
Tijdens het shoppen voelden we toch de vermoeidheid. We gaven de pijp aan Maarten, gingen lekker snel eten in dezelfde tent als gisteren (waarom moeilijk doen als het makkelijk kan) en nu zitten we fijn thuis. Rozig en moe. Morgen de laatste dag. Nu maar even niet aan denken. Slapen, veel slapen...we zijn kapot.
Vandaag was de dag van de Efteling. Waarschijnlijk zijn de meeste van jullie er al een keer geweest - zo ook Nathalie en ik - maar voor Anne was het de eerste keer. En als we haar treurige gezicht aan het einde van de dag mogen geloven niet de laatste keer. Een fantastische ervaring! Oke, ze vond een paar attracties eng, maar ze bikkelde dapper door alles heen. Qua drukte viel het vandaag best mee. Gezellig druk, zeg maar. Anne kon volop genieten van de sprookjes. Ik moest hooguit een paar keer overdreven fotomakende ouders wegduwen. Op zijn Jeroen, zeg maar. Subtiel, met gevoel en met een glimlach. Alle sprookjes werden wel herkend uit de boekjes. Ook het theaterstuk van Ravelein viel in de smaak. De vuurspuwende draken, hakkende ridders enz vond Anne totaal niet eng. Tja, Winx kijken heeft zo zijn voordelen.
Verder in veel ' snelle' dingen geweest. Snelheid...Anne is er dol op. Zweefmolen, roetsbanen...te gek! Het is dat de Python nog niet mocht....
Om 18.00 verlieten we het park. Anne struikelend van vermoeidheid en wij waren ook erg blij een stoel onder onze kont te hebben. Daarna op naar het eten. Hoewel...was daar niet een garagasale? Jawel, toch even stoppen. Jeroen zag daar namelijk wat handel liggen, Anne iets van Barbie en Nathalie de onderkant van een lampetset waar we thuis de bovenkant van hebben.
Tijdens het shoppen voelden we toch de vermoeidheid. We gaven de pijp aan Maarten, gingen lekker snel eten in dezelfde tent als gisteren (waarom moeilijk doen als het makkelijk kan) en nu zitten we fijn thuis. Rozig en moe. Morgen de laatste dag. Nu maar even niet aan denken. Slapen, veel slapen...we zijn kapot.
-
03 April 2016 - 09:03
Piet:
Het roept herinneringen op aan ons bezoek van wel heel lang geleden.De impressie op Anne zal net zo groot zijn geweest als eertijds bij onze kinderen. De Efteling is een must voor elk kind.
Intussen zijn de kippen nerveus wachtend op jullie thuiskomst.
Tot gauw,
Piet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
