De Skoda-tank zit vast

Trrrrrring. Het geluid van de Iphone op de vroege ochtend. Hoewel, voor onze begrippen viel dat mee, maar voor vakantiebegrippen was het vroeg. Maar ja, ook in Belgie hebben ze brocantes. En ik had er gisterenavond eentje uitgevogeld; Malempre. Stond in geen enkele gids verder dus super. We kwamen rond 8.30 aan. Zeer ontspannen sfeer. Leuke dingetjes en ook een lekkere wandeling door een prachtig dorp. Links en rechts gooiden we een beetje met geld, maar voor onze begrippen gedroegen we ons keurig. De auto kan nog met gemak dicht. Geen Solex ofzo erbij. Wel een heel mooi Mariabeeld voor 5 euro. Een echte oude. Je weet maar nooit. Misschien brengt het geluk. Het werd verkocht door een oude vrouw en het beeld was van haar oma geweest.

Daarna vervolgden we onze tocht. Ontzettend leuk om te zien dat Anne echt haar eigen weg vindt op een markt. Een natuurtalent. Ze hobbelt, ze zoekt, ze wijst en koopt; een frans gouden boekje en speelgoed.

Echt spannend werd het pas toen we weg reden. Van asfaltweg ging de weg over in een bospad. Ter beeldvorming; alleen tanks konden hier overheen. Ik zat dus al klaar met mijn metaaldetector, maar toen raakte onze Skoda-tank vast. We konden niet voor en niet achter. Vol in de slip. De geur van smeulend rubber trok de lucht in. Paniek bij de vouwen, maar totale rust bij de man. Nathalie was helemaal verbaasd. "Hier raak jij dus niet van in de stress? Soms snap ik helemaal niks van jou". Met een paar mannelijke aanwijzigingen dirigeerde ik Nathalie weer los. Sterker nog; ze kon keren.

Daarna op naar Bomal. Daar zou nog een markt zijn. Maar gelukkig voor Anne was die er niet meer. Door onze slipavontuur in het bos waren we te laat. Maar goed, Anne had er toch niet meer zo'n zin in. Sterker nog, ze wilde ook niet naar Hotton. Daar was een kindermarkt. Maar ja "dat is toch echt te veel voor kinderen he. Laten we maar gaan zwemmen". 'We' was in dit geval Nathalie en Anne. Ik ging de BBQ aanmaken.

Net dus heerlijk - en voor de 2e keer - vlees geroosterd. Hoogtepunt voor Anne is overigens niet het vlees maar het fikkie daarna. Sterker nog; ze is nu nog bezig. Folders, takken... Alles vliegt erin. Burn motherfucker burn! Oke, dat laatste roept ze niet, maar je hoort het haar denken.

Straks gaan we de spullen inpakken, want morgen gaan we naar Zeeland. We nemen de zon gewoon mee. Strandje, zee en natuurlijk gaat het zalige Ciney-bier mee. Proost!