Avondeten rapen
08 Augustus 2018 | Frankrijk, Morlaix
Nu doet de titel vermoeden dat wij de hand hier op de knip houden. Maar dat is natuurlijk niet zo. Als een echte lil’kleine strooien wij met poen.(nee hoor, valt echt mee), maar vandaag gingen we zelf onze maaltijd bij elkaar sprokkelen. Op zijn Bretons. Dat betekent met eb het strand op en zoeken naar schelpdieren. Nu hadden we dit eerder gedaan, maar het blijft een risico hè. Want een ieder weet, dat je behoorlijk ziek kunt worden van een verkeerd diertje.
Daarom hadden we ons dubbel laten inlichten; op een VVV en door mede-zoekers. Elk behulpzaam werd ons uitgelegd welk formaat kokkels we moesten hebben en welke mosselen. Online had ik ook een lekker recept uitzocht. Het zoeken was ontzettend leuk. Sommige van onze eetbare vrienden lagen direct voor het rapen, voor de dikkere kokkels moesten we spitten.
Met meer dan een kilo in de emmer keerden we huiswaarts. “Schatje, ga jij ze even schoonmaken en spoelen”. Oh, nu ben ik opeens een schatje... met een bak schelpdieren in de hand ging ik poetsen. En daarna moesten ze uren weken in schoon water om zand eruit te krijgen.
Anne vloog inmiddels naar Belgische matties, Nathalie ging boekje lezen en ik... spitten. Weer spitten? Ja, maar nu naar schatten uit de oudheid. Piep 1... een zeer oude heilighanger. Piep 2... een munt uit 1690. Daarna nog veel metaal maar ook mijn pieperdag kon niet stuk.
Daarna huiswaarts om de schelpdieren te koken. Nathalie en ik voelden ons Gordon Ramsey. Vers eten, simpel gemaakt... dat is de sleutel van koken. En het goede nieuws: niemand is ziek geworden.
In de avond speelde Anne nog een spelletje bij haar Belgische vrienden en zocht Nathalie onze bestemming voor morgen. Roscoff gaat het worden!
Daarom hadden we ons dubbel laten inlichten; op een VVV en door mede-zoekers. Elk behulpzaam werd ons uitgelegd welk formaat kokkels we moesten hebben en welke mosselen. Online had ik ook een lekker recept uitzocht. Het zoeken was ontzettend leuk. Sommige van onze eetbare vrienden lagen direct voor het rapen, voor de dikkere kokkels moesten we spitten.
Met meer dan een kilo in de emmer keerden we huiswaarts. “Schatje, ga jij ze even schoonmaken en spoelen”. Oh, nu ben ik opeens een schatje... met een bak schelpdieren in de hand ging ik poetsen. En daarna moesten ze uren weken in schoon water om zand eruit te krijgen.
Anne vloog inmiddels naar Belgische matties, Nathalie ging boekje lezen en ik... spitten. Weer spitten? Ja, maar nu naar schatten uit de oudheid. Piep 1... een zeer oude heilighanger. Piep 2... een munt uit 1690. Daarna nog veel metaal maar ook mijn pieperdag kon niet stuk.
Daarna huiswaarts om de schelpdieren te koken. Nathalie en ik voelden ons Gordon Ramsey. Vers eten, simpel gemaakt... dat is de sleutel van koken. En het goede nieuws: niemand is ziek geworden.
In de avond speelde Anne nog een spelletje bij haar Belgische vrienden en zocht Nathalie onze bestemming voor morgen. Roscoff gaat het worden!
-
08 Augustus 2018 - 15:17
Ansconijn:
In zo’n vakantie zou ik me ook wel thuis voelen.Hebben jullie alle drie schelpen gegeten.
Kokkels heten ze eigenlijk We hebben nog niet naar de laatste plaatjes gekeken.Ik ben benieuwd naar de vondsten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
