Scoren en zwabber

De ochtend begon met het bekende overleg tussen Pien en Anne. Wat gaan we doen vandaag? De ouders van Pien wilden naar het strand. Ouders conijn wilden rondje kringloop. Dat werd dus polderen. Beetje van dit en een beetje van dat. Daar zouden de boeren een voorbeeld aan kunnen nemen. In den ochtend dook Pien bij ons de auto in voor een rondje kringlopen. Vooral de kringloop Roemenieschuur - goh, waar zou het geld heengaan - was lekker struinen. Jeroen kocht postzegels - waarom? - en plaatjes die vroeger op lucifersdoosjes zaten. Waarom vroeg Nathalie zich af. Er liggen toch nog duizenden speldjes in Westzaan. Maar het was een klein doosje dus het mocht. Al zucht ze nu in de caravan ‘wat moet je ermee’. Zelf kocht ze een slacouvert. Hadden we al, maar die was nog van de vorige eigenaresse. En Nathalie wil iets voor haarzelf. Als is iets uit een kringloop toch ook altijd van iemand geweest? Maar ja, dat zeg ik dan niet.

De meiden kochten kralen en kettingen en iets van HelloKitty.

Daarna snel naar de Albert Heijn voor eten enzo. Het leek wel Frankrijk. De Albert Heijn XL had een Carrefour kunnen zijn, de zon knalde op het asfalt en in de auto smolt je weg. Waarom zou je verder gaan dan Zeeland? En dan is dit nog een van de koelste dagen van de week. Vanaf vandaag wordt het warmer en warmer.

Bij thuiskomst gingen nathalie en kids naar het strand. Wendy (moeder van Pien) was in haar omschrijving een tikkie vaag geweest. Gevolg: Nathalie belandde op een naaktstrand. ‘Ik zag allemaal zwabbers en verschrompelde billen pap’. Enfin enkele honderden meters verder was het andere strand. Het strand van hen die waren aangekleed. De golven waren reusachtig hoog, want in de namiddag staat hier iedere keer een flinke wind.

Rond 18.00 kwam ik terug van mijn landje en Nathalie van haar zwabberstrandje. Tijd voor een wijntje. Slokslok. Tijd voor diner. Heerlijke salades en worstjes. Een soort zwabbers maar dan gebakken. Straks even kijken wat het programma van morgen zal worden.