Bea komt op bezoek

Ze stapte lachend uit, kwam zwaaiend op ons op en gaf een onderdanig knikje. Wat een schat toch. Onze Bea kwam vandaag gewoon voor ons naar Zeeland. Want waarom zou ze anders naar Middelburg gaan op een zaterdag in mei? Voor een award? Het zal toch niet? Ze hadden dranghekken voor haar neergezet, maar op een of andere manier stonden wij er achter en zij er voor. Vreemd, maar ach...we hadden toch geen zin om een Freedom-award uit te reiken. Vriendelijk toch dat zij dat voor ons wilde doen.

Wij wilden namelijk op zoek naar een tentje. Meer precies; naar een bakkie koffie. We waren namelijk al een hele ochtend in touw. De dag begon met een bezoek naar De Gezelligste Rommelmarkt van Middelburg bij molen De Hoop. Eigenlijk hadden we beter moeten weten. Wanneer een markt zichzelf De Gezelligste Markt noemt, is er stront aan de knikker. Laat ik het zo zeggen....molen De Hoop was erg mooi. Verder was het vooral gezellig. Al scoorde Marianne nog wel een leuk speelgoedbeertje voor haar kleinkind.

In de middag zijn we naar het strand gelopen. Volgens de kaart 5 minuten, maar wanneer je een omweg neemt - de Zeeuwen kunnen geen borden plaatsen - ben je al snel een kilometer of twee aan het lopen. Marianne zag in het begin het voordeel nog wel "zo verbrand ik mijn Bossche Bol", maar een paar zandpaden later snakte ze naar een koffie. Gelukkig eindigde de rit wel bij een strandtent. Twee bier, sapje en koffie.
Anne zeurde helemaal niet. Maar dat kwam waarschijnlijk doordat ze als een prinses in een bolderkar zat en zich voort liet trekken door iedereen.
Op de terugweg - nu wel de korte route - zagen we ook nog een paar reeen lopen. Erg mooi.

Het weer was vandaag trouwens super. Marianne zocht overal het zonnetje op, want ze heeft een Zeeuwse missie; bruin worden. En de bleke koppies van ons kunnen ook wel een kleur gebruiken. Anne vermaakt ze hier ook prima. Aan einde van de dag gaf ze zelf al aan dat het nekkie eraf was. Ze wilde slapen. Strandlucht doet wonderen.