Middeleeuwen

Donderdag 4 augustus De Ridder van de Gele Lelie

Van dino's naar ridders...we maakten vandaag een klein sprongetje in de tijd. Anne had het er al de hele week over; het Middelaldercentret. Mocht je Noors niet goed zijn...Dit is een plek zonder WiFi, met houten lepels, waar mannen nog mannen waren en vrouwen vrouwen. De man schoot een vogel met pijl en boog, de vrouw plukte het beest. De man vocht met een andere man om de gunst van een vrouw en kreeg als beloning... Oké, laat ik het netjes houden.

Het was een prachtig park. Het concept was realistisch doorgetrokken al snapten we niet zo veel van de Italiaanse acteurs tussen de Deense toneelspelers. Hele gezinnen Italianen maakten de toeristen wegwijs. Ciao en bella in Denemarken is als smullenbrod in Napoli. Het past niet.
Anne hadden we maar even in een rolstoel gezet voor de grote afstanden. Maar voor de attracties wipte ze snel uit de stoel; steen gooien, zwaardvechten, schieten met pijl en boog, ratten knuppelen enz. Rammen, rossen, meppen...onze kleine meid beschikt over een hoog fanatiek gehalte.

Wel liet ze het bos der angsten links liggen. Fanatiek is dus niet hetzelfde als dapper. 'S morgens was het alleen nog Nathalie die openlijk uitkwam voor haar angsten jegens de hellehond en weerwolf. Anne gaf rond 10.00 nog aan de wolf dood te knuppelen. Maar 's middags was het andere koek. Het aanzien van het plaatje was al voldoende. "Echt niet. Dit gaan we niet doen he mam". Om nachtmerries in de avond te voorkomen, hebben we de hellehond niet op het spek gebonden.

In de middag vond het hoogtepunt van de dag plaats; het duel tussen de Zwarte Ridder en De Gele Ridder. Anne was voor geel en werd bloedfanatiek. Schreeuwen, joelen, klappen...Alsof ze bij AZ zat, zeg maar. Gelukkig versloeg de Gele Ridder de Zwarte Ridder. Alle reden om druk met de gele vlag te zwaaien en de zwarte losers uit te lachen. "Dat meisje moest huilen he mam. Tja, ze was voor de zwarte. Maar wij hebben gewonnen. Yesss"

Na vijf uur Middeleeuwen kropen we doodop de auto in. De klif van gisteren voelden we namelijk ook nog behoorlijk in de kuiten. Jeroen wilde bij thuiskomst nog met de metaaldetector op het strand, maar hij had er de kracht niet meer voor. Wel een rondje in de achtertuin gemaakt. En zie daar...schat gevonden. Een hele euro! Daar konden we in de middeleeuwen vast een goed glas wijn van kopen. Proost en slaap lekker!