Reünie met de Belgische vrienden
15 Augustus 2018 | Frankrijk, Morlaix
Gisteren - ja, ik was weer een dagje vergeten - stond in het teken van de reünie met onze Belgisch vrienden van de vorige camping. En om niet te bevestigen dat wij als Nederlanders een zuinig volkje zijn, pakten we natuurlijk goed uit voor het eten. Zelf kokkels rapen. Dat klinkt goedkoop, maar het gaat om de liefde van de inspanning.
Dus wij met eb naar carentec. Maar eb bleek vloed te zijn. Geen kokkel te zien. Snel schakelen...wat nu? Jeroen kwam met de culturele oplossing. Een bezoek aan het kasteel van kerjean. Een mooi verhaal, een oud kasteel...kortom, tijd genoeg om de tijd vol te wandelen tot eb.
En toen dus weer naar carentec. En daar lagen ze. Onze vrienden de kokkels. Klaar voor hun badje met wijn en knoflook. Samen met onze Franse matties schraapten wij de grote kokkels uit de aarde. Daarbij had overigens bijna een mega-krab mijn kokkels te pakken. Hij greep mis.
Daarna snel naar de winkel voor de rest van de boodschappen en naar huis. 16.00 stond België voor de deur. Elly, Matthias, Nette, Hanne en Joppe. Drank en stokbrood mee. De zon brak door en het werd een feestelijke avond. Met veel grappen om woorden. Ik maakte flensjes voor de kids, maar dat heet in België ‘verloren brood’ maken. Tja, klinkt een stuk minder. En Joppe nam woordjes van Anne over. Zoals ‘even poepen’. Maar poepen betekent in het Belgisch de daad verrichten.
Het werd ook echt een late avond. Zelfs zo laat dat we met zijn allen nog naar het campingvertier zijn geweest. Een kolderieke voorstelling over Caesar, Brutus en Spartacus. En jullie raden al welke sukkels op het podium weden geroepen; Matthias en ik. Om 22.00 namen we met moeite afscheid van elkaar. Wat een toffe lui. Hopelijk gaan we ze nog een keer zien...
Dus wij met eb naar carentec. Maar eb bleek vloed te zijn. Geen kokkel te zien. Snel schakelen...wat nu? Jeroen kwam met de culturele oplossing. Een bezoek aan het kasteel van kerjean. Een mooi verhaal, een oud kasteel...kortom, tijd genoeg om de tijd vol te wandelen tot eb.
En toen dus weer naar carentec. En daar lagen ze. Onze vrienden de kokkels. Klaar voor hun badje met wijn en knoflook. Samen met onze Franse matties schraapten wij de grote kokkels uit de aarde. Daarbij had overigens bijna een mega-krab mijn kokkels te pakken. Hij greep mis.
Daarna snel naar de winkel voor de rest van de boodschappen en naar huis. 16.00 stond België voor de deur. Elly, Matthias, Nette, Hanne en Joppe. Drank en stokbrood mee. De zon brak door en het werd een feestelijke avond. Met veel grappen om woorden. Ik maakte flensjes voor de kids, maar dat heet in België ‘verloren brood’ maken. Tja, klinkt een stuk minder. En Joppe nam woordjes van Anne over. Zoals ‘even poepen’. Maar poepen betekent in het Belgisch de daad verrichten.
Het werd ook echt een late avond. Zelfs zo laat dat we met zijn allen nog naar het campingvertier zijn geweest. Een kolderieke voorstelling over Caesar, Brutus en Spartacus. En jullie raden al welke sukkels op het podium weden geroepen; Matthias en ik. Om 22.00 namen we met moeite afscheid van elkaar. Wat een toffe lui. Hopelijk gaan we ze nog een keer zien...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
