Eten zoeken
17 Augustus 2018 | Frankrijk, Morlaix
Over gisteren - de dag dat er geen verslag was - kan ik kort zijn. Het was een rustdag. Anne wilde lekker speler met haar ‘winsten’ van de rommelmarkt en Nathalie ging wat boodschappen doen.
Na de speelpartijen van Anne hebben we nog even samen wat spelletjes gedaan.
Vandaag gingen we het dorpje Lockirec bezoeken. Middeleeuws en vol leuke winkeltjes. Nathalie meteen enthousiast. Daar aangenomen bleken die winkeltjes vooral dure galerieën te zijn. Ook leuk, maar daar koop je geen nieuwe rugzak voor Anne.
Dan maar op zoek naar een opticien, want het neusvleugeltje van de bril van Anne was gebroken. Maar ja, het was al 12.00 uur en dan gooien die Fransen alles dicht om al slempend te lunchen. Wij hielden het bij een stokbroodje. Daarna wachten tot opticien open was en het neusvleugeltje laten maken.
Goed, 14.00 uur. Tijd om het eten bij elkaar te schrapen. Strand op met emmers en kokkels en mossels rapen. Het was een ander strand dus we moesten even inkomen. Maar na anderhalf uur hadden we twee kilo te pakken.
De terugweg naar de auto zorgde voor veel hilariteit. “Gewoon op de hoogste plekken lopen dan gebeurt er niks”, verkondigde onze ervaren wadloper Nathalie. Nou, die hoge punten bestonden uit wier en wat er toen gebeurde....tot de knieën in de drek. Gore boel.
Het eten zelf maakte gelukkig veel goed. Al was de speeltijd - die moet 4 uur zijn - iets te kort met als gevolg zand in de tanden. Maar ach, dat hoort bij het buitenleven. Nu zijn. We de auto aan het inpakken want morgen vertrekken we naar Binic.
Na de speelpartijen van Anne hebben we nog even samen wat spelletjes gedaan.
Vandaag gingen we het dorpje Lockirec bezoeken. Middeleeuws en vol leuke winkeltjes. Nathalie meteen enthousiast. Daar aangenomen bleken die winkeltjes vooral dure galerieën te zijn. Ook leuk, maar daar koop je geen nieuwe rugzak voor Anne.
Dan maar op zoek naar een opticien, want het neusvleugeltje van de bril van Anne was gebroken. Maar ja, het was al 12.00 uur en dan gooien die Fransen alles dicht om al slempend te lunchen. Wij hielden het bij een stokbroodje. Daarna wachten tot opticien open was en het neusvleugeltje laten maken.
Goed, 14.00 uur. Tijd om het eten bij elkaar te schrapen. Strand op met emmers en kokkels en mossels rapen. Het was een ander strand dus we moesten even inkomen. Maar na anderhalf uur hadden we twee kilo te pakken.
De terugweg naar de auto zorgde voor veel hilariteit. “Gewoon op de hoogste plekken lopen dan gebeurt er niks”, verkondigde onze ervaren wadloper Nathalie. Nou, die hoge punten bestonden uit wier en wat er toen gebeurde....tot de knieën in de drek. Gore boel.
Het eten zelf maakte gelukkig veel goed. Al was de speeltijd - die moet 4 uur zijn - iets te kort met als gevolg zand in de tanden. Maar ach, dat hoort bij het buitenleven. Nu zijn. We de auto aan het inpakken want morgen vertrekken we naar Binic.
-
17 Augustus 2018 - 19:03
Ansconijn:
Zijn de kokkels nog steeds lekker? ook als er wat zand in zit...
We zijn benieuwd naar jullie nieuwe plek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
