De dorselaar
Door: Jeroen
26 Juli 2019 | Frankrijk, Saint-Chéron
Guus meeuwis zong ooit over een nacht die je alleen in dromen ziet, wij beleefden een nacht waar je geen dromen ziet. En dat was zeker geen hit. Bloedheet, zweet (en tranen, zegt Anne) dat van je lijf afloopt... dat werk. We beleefden dan ook onze eerste Bernard en Juliana...we sliepen apart. Bed te klein, veel draaiwerk en er was nog een bed leeg...dat was een optelsom. Wilden we toch nog een beetje slapen dan moesten we splitsen. En zo geschiedde.
De volgende ochtend stond er in ieder geval een lekker ontbijt te wachten. Er zaten nog twee gasten uit Nederland dus we maakten nog een ochtendbabbel. Daarna koers naar de tweede bestemming.
Nathalie kroop weer dapper achter het stuur. Kilometers maken. Uren gassen. We arriveerden iets te vroeg in het dorp dus Nathalie ging haar eerste brocante—aankopen doen.
Daarna koers naar de geboekte herberg. Erg gezellig. Alleen wat een kinderen! Dat zal Anne positiever uitspreken dan ik, maar goed. Anne ging meteen vriendinnen maken in het zwembad. Dat werden Renee en Norah uit België. Gillend van plezier gingen ze TikTok filmpjes maken, terwijl de ouders aan de drank gingen. Ik helaas aan alcoholvrij.
In de avond ook gegeten in de herberg. In het dorp was hoog opgegeven over de kookkunst van de kok. Nou, dan vraag ik me nu af wat ze hier onder slechte kookkunst verstaan. Ik keek naar een mislukte tortilla. Iets van vlees wat duif of varken kon zijn en een lap gefrituurd iets. Ach, we hadden honger....
Aan de muur hingen allemaal oude gereedschappen waaronder een dorsel. Dus we maakten daar een geintje over. Bij slecht gedrag zou de dorselaar komen... nou, dan wist je hoe laat het was.
De dorselaar was in de nacht bijna zijn bed uitgeroepen. Twee kinderen van de kamer naast ons gingen zo te keer dat ik toch de neiging kreeg om grrrrrr. Gelukkig was iemand me al voor en daarna was het stil.
Ook hier was het bed niet ideaal maar we waren zo moe dat we allemaal om negen uur op stok gingen. Slaap inhalen. Morgen nog een klein stukje...
De volgende ochtend stond er in ieder geval een lekker ontbijt te wachten. Er zaten nog twee gasten uit Nederland dus we maakten nog een ochtendbabbel. Daarna koers naar de tweede bestemming.
Nathalie kroop weer dapper achter het stuur. Kilometers maken. Uren gassen. We arriveerden iets te vroeg in het dorp dus Nathalie ging haar eerste brocante—aankopen doen.
Daarna koers naar de geboekte herberg. Erg gezellig. Alleen wat een kinderen! Dat zal Anne positiever uitspreken dan ik, maar goed. Anne ging meteen vriendinnen maken in het zwembad. Dat werden Renee en Norah uit België. Gillend van plezier gingen ze TikTok filmpjes maken, terwijl de ouders aan de drank gingen. Ik helaas aan alcoholvrij.
In de avond ook gegeten in de herberg. In het dorp was hoog opgegeven over de kookkunst van de kok. Nou, dan vraag ik me nu af wat ze hier onder slechte kookkunst verstaan. Ik keek naar een mislukte tortilla. Iets van vlees wat duif of varken kon zijn en een lap gefrituurd iets. Ach, we hadden honger....
Aan de muur hingen allemaal oude gereedschappen waaronder een dorsel. Dus we maakten daar een geintje over. Bij slecht gedrag zou de dorselaar komen... nou, dan wist je hoe laat het was.
De dorselaar was in de nacht bijna zijn bed uitgeroepen. Twee kinderen van de kamer naast ons gingen zo te keer dat ik toch de neiging kreeg om grrrrrr. Gelukkig was iemand me al voor en daarna was het stil.
Ook hier was het bed niet ideaal maar we waren zo moe dat we allemaal om negen uur op stok gingen. Slaap inhalen. Morgen nog een klein stukje...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
