Andere muziek op de wc

De easy tunes van de surfdudes hebben plaatsgemaakt voor jaren’80-muziek. We zijn aanbeland op onze nieuwe camping. Het afscheid was natuurlijk wel even zwaar. Anne ging heeeeeel lang afwassen met Cinta om de tijd heeeeeel erg te rekken. Maar ergens rond 11.00 was de was toch echt gedaan en schoot het duo naar de trampo. Onder het mom: als ze me niet zien, kunnen ze niet weg. Maar Anne vergeet dat wij ook jong zijn geweest. Lang geleden weliswaar maar de rektrucjes zijn hetzelfde. Wij namen onderwijl afscheid van de Fons, Sharon en Emas en trokken - na een fotoshoot - ook de meiden uit elkaar. Als het goed is komen ze nog een keer logeren.

Daarna, na dertig minuten rijden, zetten we Eddy neer op plek 4. Heerlijke plek in de schaduw. Alleen in de namiddag beetje winderig. Maar een kniesoor die daarover gaat klagen. Wat een nare wind zeg. En dan zitten we ook nog in de schaduw. Koud. We gaan maar naar binnen.

Het hele tentfeest sla ik maar over. Want die stond ook in een wip. Nathalie pakt de regie en boem boem boem de stokken ramt ze zo in de grond. Ze geeft aan waar in haringen moet slaan en niemand durft dan nee te zeggen. Deserteren mocht ik pas nadat de voortent stond. Ik was namelijk wel erg toe aan een slaapje. De nacht was namelijk wat brak.

Ik had verwacht dat Anne ook zou willen slapen maar die mocht van Nathalie meteen de camping op. Op naar de vriendinnen en vrienden. Het is echt prachtig om te zien hoe al het kroost is gegroeid. De benen van Nienke zijn nog langer dan die van Lin, Tim is een echte puber geworden, Emma groeit en zo kan ik wel doorgaan. Met de mobiel in de hand vliegen de kids over de camping. En af en toe wandelt er eentje binnen om te vragen waar Anne is. Het mooie is dat iedereen met elkaar speelt. Van drie tot twaalf. Marjolein ziet er weer herstellend uit. Vorig jaar was de moeder van Nienke zwaar ziek en afwezig, maar nu is ze er zelf weer. Gelukkig maar

Pien is er nog niet. Hond Charlie moest vandaag onder het mes. We hebben goede hoop dat ze morgen aansluiten. Nu pruttelen we even in de caravan. Het is een beetje frisjes en binnen is het ook echt gezellig. Wat hebben we toch een mooie sleurhut. Morgen is het zondag en dan gebeurt hier niet zo veel. Als ik zo naar Nathalie kijk, is dat maar goed ook. Gedwongen rust. Ik dank de Heer.