Beetje posh maar wel lekker

Wat de kranten ook vertellen, met de recessie in Engeland valt het reuze mee. Zelden zoveel dure auto's op de autoweg gezien. En dan tellen we de auto's die we ,als gevolg van de zware regenval, niet konden zien gemakshalve niet mee. Inderdaad, deel 2 van de terugreis is begonnen; de grote trektocht naar Cambridge. Voor Nathalie de laatste mogelijkheid om haar gardarobe uit te bouwen, voor mij een trip down memory lane.

Het moet zo rond 1992 zijn geweest dat ik hier drie maanden heb verbleven. Hardwick Street, de buurtpub Red Bull en de studentenpub The Anchor. De kaart van Cambridge zat nog wel in mijn hoofd. Dacht ik. Hoopte Nathalie. Want daar waar de VVV ons in de steek liet - nergens te vinden - en de TomTom ons loodste naar een plek die onmogelijk door kon gaan voor 'stadscentrum', keek zij mij hoopvol aan. Een blik van 'zo, ik heb zes uur gereden, nu is het jouw beurt meneer'. Ik hield mijn blik strak en maalde druk naar het beste scenario. Ik herkende nauwelijks een straatje maar dat kon ik natuurlijk niet zeggen. Ik stamelde 'zet maar op mijn oude straat, dan weet ik het zeker'. Dus Nathalie schoof de Ka behendig naar Hardwick Street. Tot mijn opluchting herkende ik veel meer en met herwonnen zelfvertrouwen stapte ik de Red Bull in om te vragen naar een slaapplek. Even bellen, en hopsa wij hadden een onderkomen. (We gaan morgen nog even terug en dan ga ik kijken of mijn gastgezien er nog woont...) Aangekomen op de slaapplek keek Nathalie mij aan. ' Wat denk jij?'. Dat betekent dan 'mmm, is er een andere optie?' Die was er eigenlijk niet, maar op de weg naar het b&b had ik nog wel een hotel zien liggen. Wij erheen en ik naar binnen. Mmm, dure kamer en ook nog excl ontbijt. Mmm, dit werd een uitdaging.

Maar ik kon Nathalie natuurlijk niet teleurstellen na zo'n grote auto-inspanning. Dus...in de onderhandeling. Misschien een beetje aso, maar ik zeg maar zo...gewoon blijven lachen en op haar vraag naar mijn beroep gewoon strak zeggen ' journalist'. Na een paar minuten..in the pocket! 20% eraf. En ook nog incl ontbijt en WiFi. Trots als een pauw opende ik de deur voor de vermoeide Nathalie. Een sjieke kamer voor madame. Midden in het centrum. Met kingsize bed. In 1 woord: goddelijk. Snel alle spullen in een hoek gelegd en op naar The Anchor. (we hebben overigens het bier gedronken in de iets minder drukke en nabijgelegden pub The Mill). Net budget gegeten en nu naar bed. Nathalie wil nl. in topvorm zijn voor de grote dag. Want...het is SALE!