Op weg naar het einde van Schotland

Een overtocht lijkt zo simpel. Je rijdt met de auto op de boot in Ullapool en je rijdt er drie uur later weer uit in Stornoway. Beetje vertraging wellicht - welke reis heeft dat niet tegenwoordig - maar verder...
Enfin, jullie snappen al..zo ging het dus niet. Na een heerlijke nacht posteerden we monter onze Ka vooraan in de rij (er was een heus parkeerpark voor de bootgangers). Na een hapje en een drankje, ons slotakkoord, kregen we echter te horen dat 'we have a problem'. Dat hield voor de bootmaatschappij in dat de boot stuk was en voor ons 'we do our best sir'. Enige uren later kregen we een beeld wat ' our best' inhield. Uren omrijden om via Isle of Skye de boot te pakken naar Lochmaddy en dan naar Tarbert. "Your boot leaves at 23.00, so you have time enough", probeerde onze Schot vd maatschappij de situatie nog vriendelijk te redden. Maar zeg zoiets niet tegen Nathalie. Ze keek de Ka liefkozend aan en gaf vol gas. Alsof ze geloofde in een hogere macht. En ze kreeg gelijk; we legden de afstand zo snel af dat we meekonden (als 1 van de 6 gelukkigen) met een vertraagde boot die nog in de haven lag. Dus: 19.00 vertrek ipv 23.00. En hoewel ook deze boot niet erg snel ging, hadden we enorm veel plezier. En medeleven natuurlijk met als die tientallen vakantiegangers die de boot niet haalden en moesten wachten tot 23.00. Ja, ons medeleven was erg groot.
Aangekomen in Talbert moesten we nog 1.50 minuten rijden naar onze bestemming; lees 01.30 zouden we aankomen. Maar ook dat liet Nathalie niet opzich zitten. Mooie wegen hier in Schotland dus intrappen dat gas. Wel verantwoord, daar niet van, maar gewoon een tikje harder. De nachtelijke trip was eigenlijk heel leuk; schapen op de weg en spooky mistvlagen. Om 1.15 draaiden we Aird Uig in. Zal niet op de kaart staan, vrezen we. Onze gastheer - die we tussentijds op de hoogte hadden gesteld van onze vertraging - had heel vriendelijk een briefje opgehangen en de sleutels in de deur gelaten. Snel de koffers naar binnen en knorren maar.



Van NOS.nl:
18 Juli 2009
Schots eiland: geen ferry op zondag

Bewoners van het Schotse eiland Lewis zijn woedend op de veerbootmaatschappij die de verbinding met het vasteland onderhoudt. Die wil ook op zondag gaan varen, wat het einde zou betekenen van de eeuwenoude traditie van absolute zondagsrust.

Het overgrote deel van de bevolking van Lewis is streng-protestant. De zondag is volgens hen uitsluitend bedoeld om de kerk te bezoeken en te rusten. De reder zegt dat de EU voorschrijft dat anderen daar niet de dupe van mogen worden.

Lewis hoort tot de Hebriden ten westen van het Schotse vasteland. Het eiland telt 18.000 inwoners.