Cambridge in de zon

Na de regen/zon-dag van gisteren opende Nathalie vanmorgen met enige vrees de gordijnen. Die vrees bleek echter ongegrond; de zon maakte van Cambridge een stralende stad met verlichte studentenkoppies. Hoewel, de Summer Courses waren aan de gang en die zijn nou net voor hen die tijdens het lopende studiejaar een beetje hebben lopen slapen…Dat had als nadeel dat in de stad naast veel toeristen ook nog veel drinkend jong grut rondliep. Als kan dat natuurlijk ook gezien worden als een vleugje authenticiteit.

Eerst werd koers gezet naar John Lewis om te kijken of mijn moeders geurtje nog werd verkocht. Helaas,veel Floris maar niet het gevraagde soort. Daarna ook nog een rits andere geurtenten bezocht, maar nee. Vervolgens doken Nathalie en ik het winkelende leven dieper in. Ik ging weer naar de markt voor nieuwe platen en Nathalie maakte een rondje kledingszaken. Hoewel ik tevreden het tasje vulde, was de oogst van Nathalie enigszins mager. Zeg maar, niets. De winkelsessie werd afgesloten met een lekkere bak koffie. De eerste goede koffie van de dag. De hotelkoffie was namelijk dermate slecht dat het enkel goede olie was voor…enfin, dit hoef ik niet verder te spellen. De koffie werd opgediend met het laatste stuk Carrotcake van de vakantie. Met enige droefheid peuzelde Nathalie alle kruimels van haar en mijn bord.

Rond 12.00 uur besloten we terug te gaan naar het hotel. De auto werd zorgvuldig ingepakt. Vakmanschap is meesterschap. Omdat nu echt alles muurvast zit en gepositioneerd, hebben we maar een klein plastic zakje gemaakt voor vanavond en vanmorgen. Om die manier kunnen we de koffer op de achterbak laten staan. Met daarvoor de planten, daarop de laptop, daarnaast de lp’s en eroverheen – als kersen op de taart – wat jassen om het geheel af te dekken. Nee, geen inbreker die meer ziet dat het om een toeristenauto gaat. Of zal de mate van vulling – de achterbank is gevuld tot de hoofdsteun van de stoelen voorin – iets weggeven?

Daarna de TomTom ingesteld op de dichtstbijzijnde supermarkt. We kunnen Engeland natuurlijk niet verlaten zonder de aanschaf van locale producten. En dan denkt mijn lief niet aan 1 blikje bier ofzo. Met een volle kar en een grote glimlach knalde ze door de Tesco. Ik ben het stadium al gepasseerd dat ik me ga afvragen of alles wel gaat passen. Die vraag bederft niet alleen het winkelplezier het is eveneens vragen naar de bekende weg. Nathalie is de master of packing.

Met de achterklep en deuren dicht draaiden we Cambridge uit. En we zijn net aangekomen op de plek waar we de eerste nacht ook sliepen. De cirkel is dus helemaal rond. Straks nog even uiteten en morgen vroeg naar de boot. Erg veel zin hebben we niet in een overtocht van zeven uur, maar ja…daarna lekker naar huis. Beestjes, tuin en hopelijk nog een vleugje mooie weer.

Noot: we zitten nu op de boot. Onze laatste fish & chips gegeten. Wat duurt zo’n overtocht lang…