De laatste dag
06 Oktober 2012 | Griekenland, Iraklion
Er is altijd een laatste dag. Een prachtig filosofisch begin van een laatste verslag. De zon scheen, wij hunkerden maar water, Anne naar de kinderclub. Ook gezellig, want inmiddels hebben we op die manier al veel vrienden-voor-tien-dagen gemaakt. We erg gelachen met Paul en dochter Page. Zij heeft een ontploft afrokapsel en een geinig toetje. Hij heeft een kaalgeschoren kop en het lichaam van Mike tyson. Zonder tatoeage maar met gouden tand. Klein verschil; hij heeft wel hersens. Als mannen onder elkaar gepraat over voetbal. Anne is voor keurig opgemaakt met een bloem en een hartje.
Anne wandelt zo op de negende dag al over het hele complex heen. Brug over, straatje rechts...,ze weet precies waar ze de mósterd moet halen. Of in dit geval de tatskiki (of hoe spel je dat Griekse spul?). Heel af en toe kijkt ze nog achterom om te kijken of we volgen maar verder....
Na het middageten en slaapje nar het hoofdzwembad. Daar zouden we afscheid nemen van onze Tsjechische vrienden. Emma en Anne hadden zowaar een sociale dag en speelden met elkaar. Ze hadden nog 1 grote Gezamelijke hobby; traplopen. Dat wil zeggen, Emma kroop en Anne liep. Emma's ouders hoopten maar dat hun dochter Anne als voorbeeld zou nemen en eindelijk de eerste passen zou gaan zetten. Helaas...het gebeurde niet.
Ik heb net het ontbijt voor morgenochtend gereserveerd. 07.00 worden we opgehaald. Pfff, drie uur wachten op de luchthaven. En we hebben niet het vermoeden dat er heel veel te doen is.....
Anne wandelt zo op de negende dag al over het hele complex heen. Brug over, straatje rechts...,ze weet precies waar ze de mósterd moet halen. Of in dit geval de tatskiki (of hoe spel je dat Griekse spul?). Heel af en toe kijkt ze nog achterom om te kijken of we volgen maar verder....
Na het middageten en slaapje nar het hoofdzwembad. Daar zouden we afscheid nemen van onze Tsjechische vrienden. Emma en Anne hadden zowaar een sociale dag en speelden met elkaar. Ze hadden nog 1 grote Gezamelijke hobby; traplopen. Dat wil zeggen, Emma kroop en Anne liep. Emma's ouders hoopten maar dat hun dochter Anne als voorbeeld zou nemen en eindelijk de eerste passen zou gaan zetten. Helaas...het gebeurde niet.
Ik heb net het ontbijt voor morgenochtend gereserveerd. 07.00 worden we opgehaald. Pfff, drie uur wachten op de luchthaven. En we hebben niet het vermoeden dat er heel veel te doen is.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
