The song of the Lolers

Dinsdag 2 augustus Het echte Lolland ontdekt

Genieten. Dat was het vandaag. Eigenlijk al vanaf 8.00. Anne had ontbijt klaargezet. Bordjes, bestek, bekers. "Ik kon alleen niet bij de honing en pindakaas". Wij smikkelen. Daarna naar de speeltuin. Anne ging helemaal los en mamma moest overal helpen (beentje doet nog niet alles). Dat ging van vraag naar commando en daar had mamma op een gegeven moment even genoeg van. Klein momentje opvoeding bleek nodig. Daarna met frisse moed de dag hervat.

Zonnetje, 22 graden. We wilden de dag even beginnen met het ruilen van een eerdere aankoop, maar belandden in LoppesWorld. Honderden vierkante meters troepies plezier. Snel Anne gepaaid met Playmobil - uitermate lief met engeltjes enzo :-) - en daarna los. Hoewel, qua aankopen viel het reuze mee. Het was meer genieten. Maar omdat jullie onze avonturen op dit vlak zo langzamerhand kennen, ga ik nu bewijs leveren dat wij ons ook op cultureel gebied voeden.

De old skool papieren kaart erbij gepakt en zorgvuldig de groene route van Lolland gekozen. Hoewel groen....door de graanteelt doet het landschap eerder geel aan. Vincent had helemaal niet naar Frankrijk gehoeven. Gewoon naar Denemarken. Daar is namelijk geen kroeg te vinden - dus was ie nooit aan de drank geraakt - en het landschap is minstens zo mooi. Inclusief zonnebloemen. De groene route liep van Nykøbing naar Birket. De kaart gaf icoontjes en icoontjes betekent leuk en verantwoord.

Eerst op zoek naar een oud kasteel. Maar hoe wij ook zochten naar een kasteel en een gracht...alleen maar stenen en graan. Oh wacht, daar stond ooit een kasteel. Het slot van Ravnsborg. Ach, ach, de heer van Ravnsborg zou zich omdraaien in zijn graf als hij de staat van zijn onderkomen zou zien. Maar wisten we maar waar hij was....dan had ik meteen mijn metaaldetector gepakt.
Dat kasteel vonden we overigens niet meteen. Tijdens de zoektocht zagen we eerst die beelden van Paaseiland. U weet wel, die grote scheefstaande blokken. Beetje schuin in de grond. Wat blijkt; Lolland heeft zijn eigen beelden. Iets nieuwer (2010) maar met een prachtig verhaal. Deze Dodecalith-beelden vertellen het verhaal en zingen het lied van de Lolers, een stam die ooit uit het zuiden kwam. Als je in het midden van de beelden ging zitten, hoorde je prachtige mythische klanken. Anne was er niet weg te slaan. "Ik hoef toch niet weg? Ik vind dit erg mooi"

Na de beelden pakten we ook nog een hunebed mee. De Kong Svends Hoj. Anne kroop daarna met Nathalie onder de stenen. Hopsa, ook die culturele attractie kon van de lijst. Daarna dus het kasteel. Het was mooi, maar Anne bleef maar praten over de beelden. De video die Nathalie maakte van de beelden (en bijpassend geluid) is al tientallen afgespeeld.

Nu ligt Anne op bed. Wij weten wel waarover ze droomt....