Als de zomer is gekomen...
16 Augustus 2017 | Papua Nieuw Guinea, Mai
Zon was voorspeld, zon kwam en zon bepaalde. De hele dag.
Maar eerst nog het afscheid van de vriendinnenclub. Sophie ging terug naar Venlo. Anne ging snel ons huisje uit om afscheid te nemen. Het duo ging wat spelen in de hoop de tijd te rekken. Het lukte een beetje. Maar om 10.00 uur gaf vader Frank toch echt gas naar Nederland
De omschakeling was snel gemaakt. De zon scheen en dat betekende voor Anne dus camping en zwembad. Een keuze die overigens niet zo vanzelfsprekend was. We hadden een culturele dag gepland, alleen daar dacht mijn buik anders over. Het enige uitstapje dat die maakte was naar de wc. Nathalie haalde dus maar snel een portie diarree-remmers.
Gelukkig voelde ik mij in het hoofd wel iets beter en nam voor de tweede keer deze vakantie een duik in het zwembad. Samen met Robbert (vader van 'beste vriendin' iris) maakten wij het zwembad onveilig terwijl Nathalie en Astrid toekeken.
Eigenlijk gebeurde er verder niet zo veel meer. Ach, als je hier zo'n tijdje staat hoor je wel mooie campingsroddels (die is een kind van die, maar hun zoontje is weer niet echt hun kind....dat niveau)
Ik keek verder verlekkerd naar alle hapjes die campingeigenaresse marian aan het maken was. Maar als moederkloek zei ze dat het - gezien mijn buik en de kruiden in de tapas - niet slim was om in het restaurant te eten.
Nathalie maakte daarna een heerlijke frisse salade. We genieten nu van ons bakkie. En zijn zeer benieuwd of Anne vanavond nog gaat zwemmen. Het koelt namelijk af. Maar aan de andere kant; als Anne iets in haar hoofd heeft... we laten het jullie morgen wel weten.
Maar eerst nog het afscheid van de vriendinnenclub. Sophie ging terug naar Venlo. Anne ging snel ons huisje uit om afscheid te nemen. Het duo ging wat spelen in de hoop de tijd te rekken. Het lukte een beetje. Maar om 10.00 uur gaf vader Frank toch echt gas naar Nederland
De omschakeling was snel gemaakt. De zon scheen en dat betekende voor Anne dus camping en zwembad. Een keuze die overigens niet zo vanzelfsprekend was. We hadden een culturele dag gepland, alleen daar dacht mijn buik anders over. Het enige uitstapje dat die maakte was naar de wc. Nathalie haalde dus maar snel een portie diarree-remmers.
Gelukkig voelde ik mij in het hoofd wel iets beter en nam voor de tweede keer deze vakantie een duik in het zwembad. Samen met Robbert (vader van 'beste vriendin' iris) maakten wij het zwembad onveilig terwijl Nathalie en Astrid toekeken.
Eigenlijk gebeurde er verder niet zo veel meer. Ach, als je hier zo'n tijdje staat hoor je wel mooie campingsroddels (die is een kind van die, maar hun zoontje is weer niet echt hun kind....dat niveau)
Ik keek verder verlekkerd naar alle hapjes die campingeigenaresse marian aan het maken was. Maar als moederkloek zei ze dat het - gezien mijn buik en de kruiden in de tapas - niet slim was om in het restaurant te eten.
Nathalie maakte daarna een heerlijke frisse salade. We genieten nu van ons bakkie. En zijn zeer benieuwd of Anne vanavond nog gaat zwemmen. Het koelt namelijk af. Maar aan de andere kant; als Anne iets in haar hoofd heeft... we laten het jullie morgen wel weten.
-
17 Augustus 2017 - 09:17
Ans Conijn:
Van zulke vriendinnen moet je dan zomaar afscheid,dat valt niet mee.
Dan moeten er eerst adressen uitgewisseld worden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
