Biblebelt here we come
25 Oktober 2017 | Nederland, Vierhouten
Als echte wolven in schaapskleren traden wij met uitgestreken gezicht het museum binnen. Nathalie had helaas wel haar spijkerbroek aan en niet haar zwarte rok, maar goed... De receptioniste van het museum was al zo blij dat er een kind kwam voor de speurtocht dat dit werd vergeven. Amen.
Het museum was echt erg mooi. Mooie streekkunst. Anne nam de speurtocht heel serieus. Ze genoot van de landschappen, de schapen en het ruwe boerenleven.
Daarna even lunchen in lunchroom uniek. Nu vindt men in deze buurt alles uniek - het is allemaal een schepping van de verlosser - maar uniek sloeg ook op de mensen met een beperking die ons hier hielpen. Erg mooi om te zien. Naast ons ook een tafel met drie twintigers die gingen trouwen...Nathalie was in shock. Ze trouwden direct uit huis. schattig hoor. Ze leken ook wel erg op elkaar. Maar dat krijg je in zulke dorpen. Ach, als ze maar gelukkig zijn. Vast wel, want ze gaan natuurlijk iedere zondag naar de kerk. En als de heer zegt dat het goed is...
Na de lunch op naar de hei. Om 14.00 uur zou de herder bij de uitkijktoren klaar staan met haar kudde. We kregen uitleg en ze liet ons ook zien met welke commando's de hond de schapen bij elkaar dreef. Anne was trouwens dol op de hond en de hond dol op Anne. Misschien omdat anne een vachtje in haar jas had?
Na de herderactie snel naar Elspeet. Daar lag nog een lammetje in de schaapskooi. Erg schattig. Ook ging Jeroen nog een akker scoren voor morgen. Dat lukte. natuurlijk met al zijn mannelijke charme. Ja, fris bloed van buiten he. Dan maakt die trouwring niet uit.
Bij thuiskomst ging nathalie nog even zwemmen met anne. en jeroen nog even tukkie doen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley