Tate en zere spieren

Vandaag stond in het teken van het State Museum. Want je kunt London niet bezoeken zonder het Tate aan te doen. Al dagen had Nathalie het over Appel en Picasso. Kleurenspectakels en lijnenspel. Over de diepere betekenis van een wit vel. Over kunstbeleving dus.

We werden gewekt door het subtiele geluid van stofzuigers in de kamer boven ons. Leuk joh, 7.30. Waarom zou je de gasten op een andere manier wekken. Nathalie dook maar meteen onder de douche. Daarna moest een muntje het lot vellen over Anne of Jeroen. Wie gaat eerder uit bed. Anne zette haar lucky penny in en Jeroen kon dus over de douche. Met frisse koppen konden we naar State. Maar daar ging nog wel een programma aan vooral. Nathalie had iets in elkaar gedraaid waar ik blijkbaar ‘ja’ op had gezegd; een antiekhal, alle highlights van London, shoppen deel zoveel en ga zo maar verder.

Ik had mij voorgenomen totaal niet te klagen deze dagen dus met frisse zin en zere benen zette ik de gezondheidsapp van de telefoon aan. Altijd leuk om te meten hoeveel we gelopen hebben. Alfies antiekzaak was geen zak aan. Kopje en schotel 60 euro. Nou dan weet u het wel, niks voor koopjesjagers.

Een vlaagje chagrijn maakte zich van mij meester. Nergens in London nog betaalbare spulletjes te vinden. Dan maar naar de queen. Die maakt vast gebruik van die kopjes. Maar ze had haar hele paleis in de stijgers laten zetten met het oog op haar verjaardag. De wisseling van de wacht moesten we dus van ver bekijken. Nathalie bleef optimistisch. “Weet je wat nou zo leuk is hier? Alles ligt dicht bij elkaar”. Anne en ik keken elkaar ons afvragend wat dan de definitie van dichtbij zou zijn. Maar Nathalie weet de zaak goed te verkopen. Moeten we een half uur naar een brug lopen, zegt ze dat het in de film van Harry Potter te zien was. Dat werk. De uitgestippelde route bracht ons langs de Big Ben, het feesthuis van boris Johnson, millleniumbridge, St. Paul’s en west minster abbey. Leuk kerkje maar een bezoekje hebben we laten schieten. Weet je wel hoeveel shirts je kan kopen voor 60 pond?

En hoe zit het dan met jullie culturele dag. Nou, dat komt nu. Nu de stappenteller al boven de 11 km staat. State is prachtig, State is groot, State gaan voor volgende keer beter doen. Nu vond Anne dat Nathalie en ik even moesten slapen. Voelt u ‘m?

Na het slaapje sjokten we met de laatste benzine in de tank door winkelstraat zoveel. Weer een nieuw tasje gezien dus waarschijnlijk is er weer wat gekocht. De avond is afgesloten met een heerlijke maaltijd in een Indiaas restaurant.