Harry Potter en andere avonturen

Vandaag stond in het teken van HP. Nee, niet de computer maar de enige echte HP. Harry Potter. Tour naar de studio’s van Warner Brothers dus. Maar voor het zover was…

We wilden op tijd aankomen op de opstapplek van de bus. Dus om 10.30 waggelden we al bij Baker Steet. Voor de lezers onder jullie… wie is daar geboren? Juist Sherlock Holmes. Zijn huis is omgeturnd tot een museum en dat konden we ook nog wel even meepikken. Alles echt daar: muts, pistool en zelfs een set om vingerafdrukken bloot te leggen. Ja, onze sherlock was zijn tijd ver vooruit. We kregen een rondleiding van een madame met een victoriaans schortje. Erg schattig allemaal.

Na sherlock was het tijd voor ons eigen speurwerk en detectie. Een chauffeur van een stadsbus ging vlak voor onze neus voor zijn enkel. Zorgvuldig ontdeed Jeroen hem van schoen en sok terwijl Nathalie naar een passerende ambulance holde. Anne hieldtoeschouwers op afstand. Jeroen constateerde gescheurde enkelband. Het grote ei op de zijkant van de enkel gaf de doorslag. Daarna kreeg ik de handshake van brother en doken we de pub in om ons succes te vieren.

Een paar borrels later arriveerde de HP-bus. Geheel in stijl en volledig beplakt. Weer zeventig toeristen in een kom om de zak van schrijfster Rowling te spekken. Als een kudde werden we een uurtje later de bus uitgedreven om de grote experience mee te maken. Het moet gezegd, het was prachtig en onvergetelijk. Alles maakte een diepe indruk op ons. Gevalletje foto’s zeggen meer dan woorden. Wat een prachtige ervaring. En net als je denkt dat je alles hebt gehad, word je een IKEA van Potter prullaria ingedreven. Anne was zo overwelmd van indrukken dat ze nauwelijks kon kiezen uit een cadeau. Uiteindelijk werden het leuke sloffen.

Hoe sluit je een dag dan af? Met de Macdonald’s natuurlijk. Ook daar beleefden we weer een prachtig avontuur. Een vrolijke beveiliger vond Anne een princess - hij vond alle vrouwen een princess - en gaf haar een high five. Daarna schoof hij aan op onze tafel waar nog zeven vrouwen zaten. Wat een lolbroek. Anne kon het gesprek allemaal prima volgen en deed lekker mee. (“Wat was er eerder, een kip of het ei…om een pond”)

Met frites in de maag liepen we huiswaarts. Daar zagen we een vrouwelijke zwerver die we al een enkele dagen zaten zitten. Duidelijk geen junk of alcoholist. Lisa vertelde ons haar verhaal. Ook dat kon Anne goed volgen. Erg aangrijpend. Gaf ook een goed beeld van het sociale systeem in Engeland. Gelukkig zou ze over enkele dagen een vaste slaapplek krijgen vanuit een opvang. Maar tot dan; slapen op straat. We gaven haar geld voor eten en wellicht een slaapplek.

Nu zitten we in bed en drinken English tea. Straks snel oogjes dicht. Zal geen moeite kosten.