De MacLeods droegen Uggs

In de titel zitten twee van onze doelen van vandaag verscholen. De volgorde van belangrijkheid laat ik even in het midden. De ene betreft een bezoek aan het kasteel van de MacLeod’s in Dunvegan, de ander een bezoek aan de Waternish. De mensen die Skye een beetje kennen…daar staat het beroemde fabriekje Skyeskin waar allemaal leuke dingen worden gedaan met wol. Even een greep uit de collectie: schoenen, kleedjes, hoeden, tasjes, jasjes etc. Een vriendelijke dame masseerde ons eerst op subtiele wijze in. “Nee, niet direct naar de winkel. Ik zal eerst een rondleiding geven in onze werkruimte. Alles met de hand en met traditionele machines.” De dame zei dus eigenlijk “alles wat wij doen is hartstikke mooi en waag het niet met lege handen deze tent te verlaten.” Maar ze had zich de hele moeite van de introductie kunnen besparen, want Nathalie was op een missie. Ze wilden laarzen. Type Uggs, maar dan originele van keltische bodem. Nu leek de missie op een ramp te eindigen – de kleur en maat waren niet aanwezig – maar daar wist de verkooplady een passende oplossing voor. “We sturen ze wel op. Geen probleem” Maar ja, dan verlaat je SkyeSkin met lege handen en dat is ook niet leuk. Dus nog even snel een kleedje aangeschaft voor op de bank, een slaaplapje voor Guust en een kussen voor de man des huizes. Allemaal “ loverly”. Dat vond MasterCard ook. Nu neemt de zak wollige spullen niet zo veel ruimte in als de Solex. maar te samen met de acht boeien, een beer van tweed, een pet van een Schotse soldaat uit WOI en een pennenset (de laatste twee aangeschaft op een rommelmarkt) begint de Ka aardig vol te lopen. En dan moeten we nog door Cambridge… Ach, joie de vivre, zegt Nathalie elke dag. En ik schik mij daar maar na. Of..ik schrik mij daar maar na. Dat weet ik nu ook niet meer. Maar omdat ik ook debet ben aan het Ka-stapelen, houden we het maar op de eerste vorm.
Enfin, om de aanwinsten te vieren, besloten we in Stein te gaan lunchen. Daar staat de oudste pub van Schotland (1790), maar in pubfood hadden we even geen trek. Even geen patat. Het werd dus iets meer cuisine. Ook very lovely and very Mastercard. (voor hen die denken dat we wild leven hier…onjuist. Over het algemeen gaan we budget lunchen en dineren, maar soms heb je van die uitschieters.)
Na Stein een bezoek gebracht aan de roots van de MacLeods. Nu stroomt er MacLeod-bloed door de aderen van alle eilanden hier, dus wij wilden wel eens weten hoe het met de familiebanden stond. En ja hoor; één grote happy family. Dat neigt naar inteelt en dat is het dan ook. Alleen; als je maar genoeg MacLeodjes op deze wereld zet, verwagen vanzelf de familiebanden. Grappig genoeg begonnen we al MacLeods te herkennen. En de MacLeodjes hebben het ver geschopt! Zelfs Elisabeth, Margaret en Philip hebben hun kasteel ooit bezocht.
De avond budget afgesloten. Dineren in The Taste Of India. Ook very loverly, maar nu kon het cash worden betaald. Geen voorafje en geen toetje, Die laarzen hebben we er al weer uit. Als het ware.