Wie morgen stond, heeft slaap in de ogen

Leonardo dus. Dat was ons hotel. Slechte keuze. Door de warmte - geen airco - moest het raam open en toen begrepen we het gebrek aan sterren wel. Om het half uur een goederentrein. Verder: een lekkend chiffon, geen doucheschuim, te klein toilet (met als gevolg dat ik 2x mijn hoofd stootte 's nachts) en een zeer kleine uitstap uit bed van 10 cm (ik moest dus eerst hele bed verschuiven.) Nathalie en ik baalden behoorlijk want een goede nachtrust was noodzakelijk gezien ons dagprogramma. Zeven uur 's morgens bij de eerste brocante in Ernage. We waren iets te laat - de handelaren waren al bezig de boel op te kopen - maar ons scherpe oog was goed voor veel koopjes; 8 wandposters uit moeders tijd (je weet wel, van die oude schoolposters), 4 villeroy en Boch schotels, paar singles, hele oude blikken voor een prikkie, twee oude verkeersborden, kinderkleding en zeer oude ansichtkaarten uit Holland.
Na deze markt werd het tijd voor een bakkie en een paar croissants. In een zeer welvarend dorp - plotseling werden we omgeven door grote Audi's, BMW's en Porsches - genoten we van ochtendzon. Niets zo lekker als prachtig weer en net niet te warm.

Op krachten gekomen reden we naar Pietrebais. Daar zou een markt zijn, maar in eerste instantie strandden we in een weiland tussen stieren. Ook leuk, maar die gaan zo moeilijk in de auto. Een blik op internet leerde ons dat de markt net een half dorp verder lag. Het was een markt voor kindjes en moeders. En in dit Gooi van Belgie sloegen we een mooie slag wat betreft...kinderkleding. Omgeven door vrouwen met Armani-brillen trok Nathalie het ene leuke truitje naar het andere mooie rompertje boven tafel. (eentje met de tekst 'Le nez de Pappa', dat u het maar weet).
Na Pietrebas reden we nog even langs een brocante-winkel, maar die oude troep had bijkans een nieuw prijs. Niet goed voor de business dus. Niets ingeslagen.

Na het geweld aan winkelen kregen we een beetje een terugslag. Het tekort aan slaap betaalde zicht uit en ook de hongerklop dreigde. Snel naar een supermarkt gereden voor stokkie met ham. Maar wat zagen we daar in een ooghoek? Een groot bord met a donner. Dat betekent toch zoiets als ' meenemen voor noppes'? Als bloedhonden doken wij op deze berg ' gratis'. Onze grootste vangst is ongetwijfeld twee flessen Bordeaux uit 1966 en 1967. Geen Rothshield helaas, maar toch...dit moet toch waardevol zijn? En anders heel goed voor het verhaal.

De drank hebben we maar even dichtgelaten, want we waren al draaierig genoeg van al dat gratis. Maakt toch het hebberige in mens los. Althans, in ons.

Nu zitten we in onze laatste B&B van de vakantie. Net even een dik uur bijgeslapen. Nathalie kijkt nog wat wazig uit te ogen en ik? Ik tik. En morgen op naar Waterloo.