Plons maar ook cultuur

Ola allemaal,

Gisteren hebben we de dag afgesloten met een duik in het zwembad. Dat wil zeggen; iedereen nam een duik in het water, Anne sprong in haar gele drijfboei. Opa Piet trok haar door het zwembad heen en dat vond senorita wel een fijne manier van voortbewegen. Als een koningin wapperde zij wat naar de aanwezigen. Terwijl Piet en Anne door het zwembad bewogen, hingen Nathalie, Ans en ik wat in het water. De maaltijd van 's middags lag toch nog wat heavy op de maag. En daarbij, waarom zou je uberhaupt actieve dingen gaan doen op vakantie?

Als avondeten aten we een beetje de restjes op. Nathalie had nog een lekkere omelet in elkaar weten te draaien en met een glaasje wijn erbij heb je al snel een goede maaltijd.

Vanmorgen tijd voor actie. We hadden gelezen dat in Los Llonos een markt was en waar markten zijn, zijn doorgaans Nathalie en Jeroen. Gelukkig was ons brocante-bloed nog niet te hard gaan stromen. We lazen op tijd dat het om eten ging. Ach, ook gezellig. Het vinden naar een parkeerplek nam meer ruimte in beslag dan onze bezoektijd aan de markt. Wel zagen we hele griezelige, gepekelde vissen. En Ans zag vreemde kruiden. Maar nadat ze daar met haar los vingeros had aangezeten, was de koopman wel een beetje klaar met onze bemoeizucht. Hij kwam uit zijn kraam en vroeg hoeveel we er wilde hebben. Hoewel ik nu nog niet weet of hij de vissen of de kruiden bedoelde, begreep ik wel dat het tijd was om te moven.

Enfin, even een bakkie doen en een gebakkie. Daarna de stad verder verkend. Mooi oud stadje met charmante straatjes. Anne wilde niet meer in de wagen dus ze belande op de nek van Nathalie, Jeroen en Piet. Gieren van de pret natuurlijk. Klein, maar wel de grootste. Zo ziet ze het graag. Wat overigens ook te zien is, zijn haar twee tandjes boven. Door de zon zijn deze versneld doorgekomen. Als een echt konijn kan ze nu dus knagen.

Tot slot een kleine impressie van La Palma. Niet omdat we jullie jaloers willen maken natuurlijk - dat zit niet in mijn karakter - maar om straks in ons dagboek te plakken. Op het ene deel van het berg hangen wolken, op het andere deel niet. En wij zitten op het goede deel. Alleen leven wij met La Palma Jardin wel hoog. Dus de wind is hier pittig. Maar wanneer we afdalen is het zalig. Geen kleffe zonnebrandtemperatuur, maar wel genoeg vitamine D. Ja, het kan zeker erger.