Luctor et emergo

Eerst was het 15.00, toen 14.00, daarna 12.00 en uiteindelijk wilde Nathalie om 10.30 al gaan rijden. Ach, het was droog en ach, we hadden zin en ach, alles was al ingepakt… gas op de lolly dus.

Dat ambitieuze gedrag hielden we vol tot de hoek van het Weiver. De stroomkabel had kuren. En zonder richtingaanwijzer is rijden niet aan te bevelen. Dus meteen door naar de garage.

Nu staat onze garage bekend om de superservice. Dus 11.07 schoven we veilig de weg op. En we reden, en we reden , en we reden….geen file te bekennen. Dus 13.00 reden we camping De Boshoek op. Plaats 4, onze plek al drie jaar lang. Anne kent haar pappenheimers en ging meteen de camping op. Niet omdat ze niet wil helpen, maar omdat ze weet dat het fenomeen ‘voortent’ opzetten wel eens tot vuurwerk kan leiden. Een geprikkelde pappa en mamma…het laatste wat je wilt hebben op je eerste vakantiedag.

Maar geprikkeldheid was nergens te bekennen. Met genummerde stokken was het een fluitje van een tent. Jeroen hield braaf de stokken vast, Nathalie lijnde de tent mooi uit en het geheel stond skitterend. Nathalie pakte meteen door met lampjes en de luifel en voila…de familie conijn is ready voor twee weken Zeeland.

Tuut tuut, woef woef…daar kwam de kolonne uit Limburg. Pien, Wendy, Raymond en Charlie. Koffie, koek en Schrobbere (likeur). Zo begin je dus de vakantie. De meiden doken inmiddels de caravan in om ringetjes te maken.

Buiten ons zicht - want wij keken vooral naar elkaar - kwamen er donkere wolken aan. Golven water kwamen uit de lucht en vulden het campingterrein. Maar het goede nieuws…onze tent houdt het…nog.

Nu liggen we te chillen en Anne zit weer ergens/loopt weer ergens. Met vriendinnen pien en Nienke. Pas de probleme. Het is vakantie.

Er is wel een klein issue. En dat is niet de niet werkende dompelpomp. Nee, veel erger. De aardappelvelden van de boer zijn nog niet gerooid. Dat betekent dat is ergens anders moet zoeken voor een veld om te piepen. Maar goed, aan piepen kom ik de komende dagen toch nog niet toe. Eerst nog even de buien overleven. En daarna schijnt daadwerkelijk de zon te komen. Lector et emergo , zoals de Zeeuwen al eeuwen zeggen (ik worstel en kom boven)