Bokkende bokken en de zoektocht naar Tinie

Vandaag stond eigenlijk niet zoveel op het programma. Anne lag tot 11.00 slaap bij te halen van het slaap feest met Pien en Imke, en Jeroen en Nathalie voelden hun oude benen na een lange loop op de rommelmarkt in Genk.

Dus eerst maar even een schets van de camping.

Ons veld is nu ontdaan van alle krijsende koters. Daarvoor in de plaats is SoHo gekomen. U vraagt zich natuurlijk af wat dit is. Nou, dit zijn Solo’s met Hond. Oftewel, een groep alleenstaande vrouwen in bezit van hond en camper die samen reizen. Samen leed delen, samen koffiedrinken, samen borrelen enz.We hebben dus allemaal blaffende viervoeters op dit terrein. Wel gezellig eigenlijk. Alles beter dan jankende koters.

Naast honden hebben we ook veel naaktslakken. Ze nemen bij het ondergaan van de zon stukjes van het terrein over. Nathalie heeft nu net van een van deze slakken een instagram-model gemaakt. Als de slakken weg zijn, dan komen de vleermuizen. Echt hard krijsend over de camping. Prachtig eigenlijk.

En dan zijn er ook nog de campingtaakjes. Volgens Nathalie gaat het namelijk regenen - nooit tegenspreken - en dan deelt de kapitein haar orders uit. Die doet de afwas, die brengt de vuilnis weg en zelf reorganiseert ze de voortent. Opdat er niks nat gaat worden.

Goed, de dag zelf. Die bracht in eerste instantie niet veel spektakel. Naar Duitsland voor de boodschappen. De Aldi is namelijk goedkoop over de grens.

Bij thuiskomst ging ik even liggen en nam moeder dochter mee voor een wandeling. Eerst geocaching (u weet wel, die puzzels die her en der buiten verstopt zijn) en daarna rustig wandelen naar een versnapering.

Dat was in ieder geval de bedoeling. Drie uitgebroken bokken hadden het zaanse duo op het oog en begonnen aan een snelle toenadering. Nathalie belde maar ergens aan om te vragen van wie de bokken waren. Uiteindelijk werd de eigenaar gevonden en de bokken teruggebracht achter hun hek.

Hehe, eindelijk rustig ijs. Daar bevonden ze zich in interessant gezelschap. De vrouwenbond. Jaja, die is hier nog. Nathalie en Anne luisterden hun gesprekken af en de kern was; waar is Tinie? Er werd gebeld, maar geen Tinie. Of Tinie uiteindelijk gekomen is…geen idee.

Inmiddels is de slak mij tot 30 cm genaderd. Tijd voor mij om naar binnen te gaan. Straks kruipt ie over mijn voet. Jekkie.