Soms koop je rare dingen.

Nathalie: "Wat denk jij? Krijgen we spijt als we 'm laten staan?"
Jeroen: "ik denk het wel. Zo voelt het. Net als bij onze solex eigenlijk"
Nathalie: "ach, als de kast het niet doet, is hij stylisch zeer verantwoord"
Jeroen: "en al doet hij het wel.....dit ding kan je zeker met winst verkopen"

Samen: "we kopen 'm alleen als er iets van de prijs af kan."

Nou, dat laatste is een makkie voor Jeroen. Tien minuten later en de prijs was 12% omlaag. Nu zat er meer in, maar de mensen waren erg aardig. En ik word soft. En nu staat er dus een antieke broedmachine in onze auto. Ja, laat maar. We weten het zelf ook wel. Ooit moeten we gewoon op een boerderij gaan wonen.

De dag begon nog met een volle portemonnee en regen. En dat is eigenlijk een slechte combinatie. De een heeft last van zijn been en shopt vanuit de luie stoel, de ander rijdt van brocante naar brocante en shopt vanuit het slechte weer. Ach, het is de laatste dag. Dan mag het. Nathalie heeft prulletjes gekocht voor Anne - "zeg maar niets, ik vind het mooi" - Jeroen wat singles en samen dus onze Labo-Cooper Melun. (Nog geen informatie over gevonden op internet dus voel je geroepen....of beter; uitgedaagd).

We genoten onze afscheidslunch in Veules les Roses. Heerlijk gegeten en ook Anne ging los op de crêpes. Twee stuks. De dames naast ons vonden haar 'een beleefd meisje dat wel erg hongerig was' (toch leuk als er iets is blijven hangen van je Franse examen. En nee, mijn examen was niet gestolen!)

Het avondeten was oerholland...kliekjes. Koelkast legen. Het smaakte in de combinatie best goed eigenlijk. Nathalie heeft ook al een heel deel ingepakt want we willen een beetje vroeg vertrekken. Uurtje of 9. Met gepaste tegenzin, want het was een heerlijke week. Deze streek is echt aan te bevelen voor genieters. Maar ook met zin, want hoe zou het met Guust zijn, de vogels en de kippen? We zullen het zien. Een ding is wel zeker. Huize conijn-Brackelmann heeft er weer een nieuwe hobby bij. Nu nog even uitvinden hoe deze kast werkt.....