Piet Piraat

85%....dat betekent 15% kans op niets. Maar helaas, de weergoden besloten ons alles te geven. En dan doel ik helaas niet op zon. Ja, we weten het....in Nederland is het prachtig weer. Maar hier vandaag dus niet. Normandie he, dan is de kans op druppels aanwezig.
Vandaag dus de dag dat Piet Piraat uit zijn schuilkelder kroop. Of beter; haar kelder. Anne vindt zichzelf al dagen lang een Piet Piraat en zingt de hele tijd 'piet piraat, piet piraat, piet ahoi, hoi, hoi' (de serie vindt ze eng maar het liedje staat hoog op de favorietenlijst). En laten ze hier nou net een piratenspeelpark hebben. Ideaal voor regenweer. Lekker binnen, lekker....uh, dicht? Die Fransen toch. De maandag is hun zondag (alles dicht) en de dinsdag de maandag (alleen na lunch open). Maar gelukkig, de smekende blik van Nathalie was voldoende....de hut ging open. Een hele ballentempel voor ons alleen. Anne stoof naar binnen en vloog van ballenbak naar glijbaan, van stootkussen naar elektrische auto (was dat laatste met een piraat te maken heeft weet ik ook niet, maar het ding ging vooruit en je kon er mee sturen...dus vond Anne het leuk)

Na een uur stonden we vermoeid buiten. 'We' ja, want een uur achter je kind aanhollen en piraat spelen is vermoeiend. Anne had weer honger. Croissants laat ze daarbij helemaal links liggen, het is stokbrood dat ze wil hebben. En veel ook. Dat het niet helemaal vers meer is, maar blijkbaar geen fluit uit. ('Buikje nog nieeeeet vol') Als ze maar kan knagen. En troep kan maken...want de auto - die ik zo netjes voor de vakantie had schoongemaakt - is nu een soort pizzahut waar 100 studenten feest hebben gevierd.
Anne had overigens een partner in stokbroodcrime. In een brocante had ze een kaart met een afbeelding van een baby gekregen en deze geprinte baby had - geloof het of niet - ook honger. 'Hapje? Ja? Goed zo, lekker' (en Anne hield het stokbrood tegen de kaart aan om het de baby zo makkelijk mogelijk te maken)

Nog steeds regen....dus Nathalie bleef rijden. Eerst naar een brocante, maar daarna het hoogtepunt; een bezoek aan een echte piraat. Een strandjutter. Deze hele vriendelijke meneer leidde ons rond in zijn kajuit-aan-wal. Oude munten, gespen, kogels....alles had hij gevonden tussen de rotsen. Hij legde alles uit en wat we het niet begrepen - ons Frans is net zo roestig als zijn spullen - toonde hij foto's of plaatjes uit boeken. Een interessante geschiedenisles. Anne kocht een piratenarmband als aandenken.

Daarna huiswaarts. Hapje, drankje en nu slaapje. Anne slaapt weer meteen. Zeelucht doet wonderen. En als we opstaan, dan schijnt de zon. Toch?