Alles is er maar toch niet
29 Juli 2020 | Nederland, Stompetoren
Alles is er maar toch niet
Je kunt het vooraf weten als je een excursie boekt bij De Onrust. Ik zat na te denken over de toekenning van deze naam. Maar tijdens de excursie wist ik het. We zaten onrustig te draaien op onze stoel. Hopend iets te zien wat op bruinvis, lepelaar of iets anders natuurschoon lijkt. Maar nee, niks. De ellende was dat we bijna zeker wisten de laagwatertocht te hebben geboekt - en dan kun je het meeste zien volgens de gidsen - maar halverwege bleken we op een hoogwatertocht te zitten. De omroepster van dienst kon volstaan met ‘links ziet u water, rechts ziet u water, op 13.00 ziet u een zeehond...nee, toch weer weg. Wat zijn ze snel hè.’
Het humeur van jeroen kegelde omlaag als het kopje van een zeehond bij het zien van onze boot. En zelfs Nathalie - normaal toch de opbeurende in dit soort penibele situaties - voelde zich bekocht. Het is dat het te ver zwemmen was naar de wal en onze conditie te wensen overlaat. Anders hadden we de plons gewaagd. Nu was het uitzitten.
Daarna humeur op proberen te vijzelen met een kringloop. Dat lukte aardig. Ik weet niet meer hoe het dorpje heette maar het was wonderschoon. Bovendien zagen we een Constructam.
Na ons rondje gingen onze net aangeschafte koelbox ruilen. Het ding maakte te veel herrie en vroor van binnen aan. Getooid met mondkap - de dames vonden het beschamend maar het maakte mij geen bal uit - liep ik de Blokker in. Ik voelde mij net een bankovervaller.
Nu loopt de dag af. Anne ploegt zich door de afwas heen. En zelfs een paar tenten verderop kunnen mensen horen wat ze daar van vindt. ‘Iew, iew en nog eens iew. Zo ranzig dit!’
Ik ga straks nog even een landje op, denk ik. Eerst nog even bakkie drinken. Morgen krabben vangen. We weten dat ze er zijn. Als we ze ook maar zien.
Je kunt het vooraf weten als je een excursie boekt bij De Onrust. Ik zat na te denken over de toekenning van deze naam. Maar tijdens de excursie wist ik het. We zaten onrustig te draaien op onze stoel. Hopend iets te zien wat op bruinvis, lepelaar of iets anders natuurschoon lijkt. Maar nee, niks. De ellende was dat we bijna zeker wisten de laagwatertocht te hebben geboekt - en dan kun je het meeste zien volgens de gidsen - maar halverwege bleken we op een hoogwatertocht te zitten. De omroepster van dienst kon volstaan met ‘links ziet u water, rechts ziet u water, op 13.00 ziet u een zeehond...nee, toch weer weg. Wat zijn ze snel hè.’
Het humeur van jeroen kegelde omlaag als het kopje van een zeehond bij het zien van onze boot. En zelfs Nathalie - normaal toch de opbeurende in dit soort penibele situaties - voelde zich bekocht. Het is dat het te ver zwemmen was naar de wal en onze conditie te wensen overlaat. Anders hadden we de plons gewaagd. Nu was het uitzitten.
Daarna humeur op proberen te vijzelen met een kringloop. Dat lukte aardig. Ik weet niet meer hoe het dorpje heette maar het was wonderschoon. Bovendien zagen we een Constructam.
Na ons rondje gingen onze net aangeschafte koelbox ruilen. Het ding maakte te veel herrie en vroor van binnen aan. Getooid met mondkap - de dames vonden het beschamend maar het maakte mij geen bal uit - liep ik de Blokker in. Ik voelde mij net een bankovervaller.
Nu loopt de dag af. Anne ploegt zich door de afwas heen. En zelfs een paar tenten verderop kunnen mensen horen wat ze daar van vindt. ‘Iew, iew en nog eens iew. Zo ranzig dit!’
Ik ga straks nog even een landje op, denk ik. Eerst nog even bakkie drinken. Morgen krabben vangen. We weten dat ze er zijn. Als we ze ook maar zien.
-
30 Juli 2020 - 21:17
Ansconijn:
Bedankt voor jullie schattige kaart.We begrijpen dat jullie genieten.
We hadden heel graag om een hoekje gekeken,Gelukkig krijgen we jullie vakantie
Verhalen .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
