Boerenzeil+groene zeep= glijden
05 Augustus 2020 | Nederland, Kapelle
Boerenzeil + groene zeep = glijden
Vandaag stond het waterfestival op het programma. Maar níet voordat Anne ‘vrijwillig’ koffie had gezet. Ja, u leest het goed. Vrijwillig. Dit was de tegenprestatie voor het feit dat wij de afwas hadden gedaan.
Na de koffie tijd voor het waterfeest. Sonja van de camping had een boerenzeil uitgeslagen en daar een paar flessen groene zeep overheen gegooid. Glijden maar dus. Het was geweldig. Toen zagen we pas goed hoeveel kinderen er op deze camping zijn. Anne en Pien - ze trekt steeds meer toe naar deze dame uit Sittard - kraaiden het uit van plezier. En de volwassenen keken onder het genot van koffie toe.
Daarna op naar Domburg. Hoog op de verlanglijst van Nathalie. ‘Gewoon ff naar een stadje toe”, zoals ze dat zegt. Dit hadden meer mensen bedacht. Het zat best vol. En wederom met mensen die zich niet aan de regels hielden. Ik werd daar erg kriegelig van. Nathalie en Anne iets minder. Die hadden namelijk een missie; een toilettas voor Anne. Want Pien heeft er namelijk ook eentje. Dus... het is een vrolijke tas geworden met ruimte voor alle meidendingen. Want Anne wordt al een hele dame. Het is verwonderlijk en vermakelijk om de overgangsfase van kind naar pre-puber mee te maken.
Tenslotte tijd voor de toilettas van jeroen. De tas van Garrett-metaaldetectors. Er was weer een nieuw landje gescoord. Op een plek waar ooit een kasteel zou hebben gedaan. Een kleine zoektocht leverde muntjes, knoopjes en kogeltje op. Zeeland is een echte pieperhemel.
Anne is net verdwenen naar het strand. Samen met pien, de ouders van pien en de hond. Nog even het laatste restje energie eruit rennen. Je zou denken dat ze dan behoefte heeft aan een nachtje uitslapen. Maar dat is dus niet het geval. Vlak voordat ze wegging, keek ze even vooruit naar morgen. ‘Dan is het dus weer paardrijden hè’. Dat we het weten.
Vandaag stond het waterfestival op het programma. Maar níet voordat Anne ‘vrijwillig’ koffie had gezet. Ja, u leest het goed. Vrijwillig. Dit was de tegenprestatie voor het feit dat wij de afwas hadden gedaan.
Na de koffie tijd voor het waterfeest. Sonja van de camping had een boerenzeil uitgeslagen en daar een paar flessen groene zeep overheen gegooid. Glijden maar dus. Het was geweldig. Toen zagen we pas goed hoeveel kinderen er op deze camping zijn. Anne en Pien - ze trekt steeds meer toe naar deze dame uit Sittard - kraaiden het uit van plezier. En de volwassenen keken onder het genot van koffie toe.
Daarna op naar Domburg. Hoog op de verlanglijst van Nathalie. ‘Gewoon ff naar een stadje toe”, zoals ze dat zegt. Dit hadden meer mensen bedacht. Het zat best vol. En wederom met mensen die zich niet aan de regels hielden. Ik werd daar erg kriegelig van. Nathalie en Anne iets minder. Die hadden namelijk een missie; een toilettas voor Anne. Want Pien heeft er namelijk ook eentje. Dus... het is een vrolijke tas geworden met ruimte voor alle meidendingen. Want Anne wordt al een hele dame. Het is verwonderlijk en vermakelijk om de overgangsfase van kind naar pre-puber mee te maken.
Tenslotte tijd voor de toilettas van jeroen. De tas van Garrett-metaaldetectors. Er was weer een nieuw landje gescoord. Op een plek waar ooit een kasteel zou hebben gedaan. Een kleine zoektocht leverde muntjes, knoopjes en kogeltje op. Zeeland is een echte pieperhemel.
Anne is net verdwenen naar het strand. Samen met pien, de ouders van pien en de hond. Nog even het laatste restje energie eruit rennen. Je zou denken dat ze dan behoefte heeft aan een nachtje uitslapen. Maar dat is dus niet het geval. Vlak voordat ze wegging, keek ze even vooruit naar morgen. ‘Dan is het dus weer paardrijden hè’. Dat we het weten.
-
06 Augustus 2020 - 09:16
Ans Conijn :
Wij genieten op afstand met jullie mee.
Het is te mooi om waar te zijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
