Willen jullie verhuizen.
01 Augustus 2020 | Nederland, Serooskerke
Willen jullie verhuizen?
De dag begon zo lekker. Erg fijn zelfs. Niet alleen was de temperatuur gedaald tot normale proporties, Nathalie trakteerde mij ook op een stoere rugzak voor mijn zoekersactiviteiten. Ook hadden we een mooie setje tweedehandspalen gescoord voor onze luifel. Alle ingrediënten aanwezig voor een opperbest humeur en dito dag.
“Mmm, ja...ik weet niet precies hoe ik het moet zeggen (doe het dan ook niet, zou je zeggen) maar er zijn mensen die deze plek ook hebben gereserveerd.”. En toen viel er een pijnlijke stilte. Sonja keek naar mij, ik keek naar Sonja. Sonja bedoelde hiermee ‘jullie moeten alles afbreken en ergens anders weer neerzetten. En dat duurt 3 uur’. Maar dat zei Sonja natuurlijk niet. Normaal zou ik vol in de contramine gaan. Maar ik word mild. Zou het komen doordat ik het boek van Rutger Bregman lees? Die ons uitlegt dat de meeste mensen deugen. Geen idee. Maar we bogen mee. Ook omdat Anne aangaf dat op het nieuwe veld veel van haar vriendinnen staan. ‘En ook een paar jongens’, zei ze gniffelend. Enfin, Sonja blij en Sonja een schuldgevoel. Ideaal. Het leverde ons een barbecue op...aangeboden door lieftallige Sonja.
En daarna bleef er niet veel over van de dag. Hoefde ook niet echt. Anne zit nog even lekker te spelen. En wij gaan aan de ice-koffie. Morgen staat er weer een activiteit gepland. Bezoek aan Yerseke. Mits het doorgaat, want onze regio is door België net bestempeld als oranje gebied. Maar wij leven nog beste mensen. Alive and kicking.
De dag begon zo lekker. Erg fijn zelfs. Niet alleen was de temperatuur gedaald tot normale proporties, Nathalie trakteerde mij ook op een stoere rugzak voor mijn zoekersactiviteiten. Ook hadden we een mooie setje tweedehandspalen gescoord voor onze luifel. Alle ingrediënten aanwezig voor een opperbest humeur en dito dag.
“Mmm, ja...ik weet niet precies hoe ik het moet zeggen (doe het dan ook niet, zou je zeggen) maar er zijn mensen die deze plek ook hebben gereserveerd.”. En toen viel er een pijnlijke stilte. Sonja keek naar mij, ik keek naar Sonja. Sonja bedoelde hiermee ‘jullie moeten alles afbreken en ergens anders weer neerzetten. En dat duurt 3 uur’. Maar dat zei Sonja natuurlijk niet. Normaal zou ik vol in de contramine gaan. Maar ik word mild. Zou het komen doordat ik het boek van Rutger Bregman lees? Die ons uitlegt dat de meeste mensen deugen. Geen idee. Maar we bogen mee. Ook omdat Anne aangaf dat op het nieuwe veld veel van haar vriendinnen staan. ‘En ook een paar jongens’, zei ze gniffelend. Enfin, Sonja blij en Sonja een schuldgevoel. Ideaal. Het leverde ons een barbecue op...aangeboden door lieftallige Sonja.
En daarna bleef er niet veel over van de dag. Hoefde ook niet echt. Anne zit nog even lekker te spelen. En wij gaan aan de ice-koffie. Morgen staat er weer een activiteit gepland. Bezoek aan Yerseke. Mits het doorgaat, want onze regio is door België net bestempeld als oranje gebied. Maar wij leven nog beste mensen. Alive and kicking.
-
05 Augustus 2020 - 15:51
Ans Conijn :
Lief van jullie en leuk voor Sonja en Superleuk voor Anne
Allemaal blij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
