Shop till you drop van de hitte.....

Jullie waren er misschien al bang voor.....het weekend. Dat is voor velen een tijd om even uit te rusten, maar voor ons een tijd om actief te zijn. Warm of niet. En warm was het; 33 graden. Het leek wel alsof onze ouders en de weergoden hadden samengespannen. Maar met een beetje hitte krijg je ons niet klein.
Anne gaf - als een echt kind van ons - het startsein. 6.55, tijd om de shopmars in te zetten. Als een razende roeland gewassen en gegeten en op naar ernage. 42 minuten rijden. Aankomsttijd; 8.30. Uit ervaring wisten we wel dat we meteen de auto in handige wegrijrichting moesten zetten. Kijk, dat kost je 2 minuten, maar voorkomt achteraf veel ellende. De stieren keken ons aan met een blik van "he, waren jullie hier in 2010 en 2011 ook al niet? Welkom!". De eerste honderd meter in Ernage is altijd spannend. Je kan dan nog net niet het dorp inkijken. En even denk je dan altijd 'goh, er is toch wel een markt?'. Maar dan...ja dan.....kramen vol kleren. Pour la fille maatje 86-92. Nathalie zette de oogkleppen op en gebruikte de kinderwagen als een Carrefourkarretje. Vol, voller, volst. Jeroen voelde zijn portemonnee als een carrefour-bezoek; leeg, leger, leegst. Maar het waren koopies natuurlijk. Dubbeltje op de eerste rang, dat werk. Merkkleding voor noppes. Met een smoes van "dit verkoop ik hierna moeiteloos weer door op Marktplaats" trok Nathalie menig kraam leeg. En het erge is; Anne vertoont dezelfde trekjes. Ze speelt, lacht en kijkt dan pappa aan. "Leuk!" " Anne".

Halverwege nog wel even een klein oponthoud. Anne was de zonnebril kwijt. Shit. Jeroen sjachie. Jeroen honderd meter teruglopen. Jeroen niks vinden. Jeroen terug. "He, kijk eens wat ik nu op mijn hoofd heb?" En bedankt Nathalie!
Ondertussen werd het warmer en warmer. Het kwik kroop naar de 30 graden. Je zou denken dat Nathalie de handdoek dan in de ring gooit, maar nee. Ze veegt met de handdoek het zweet van het voorhoofd af en zet dapper door. "Ah, deze vrouw heeft ook mijn smaak". "Nu heb ik genoeg 86 - jeroen wordt hoopvol - "en koop ik alleen nog maar 92" - jeroen slaakt een zucht". Jeroen kocht nog een Maria in de hoop dat de financiele schade beperkt zou blijven, maar ook Maria bracht geen verlichting. Toch te veel beschadigd...

Enfin, stop 2 Pietrebais. Klinkt dat u ook zo bekend? Dat klopt. Reeds twee jaar achtereen hebben wij het Feest van de Vogelverschrikker bezocht. Het thema was het huwelijk. Nee, sorry...geen aanzoek. Nathalie was daar toch veel te druk voor. Maar dan eindelijk, 12.30 uur, 34 graden...."Pfff, ik kan niet meer"

Bepakt en bezakt en arm - al is alles relatief - trokken we huiswaarts. De hitte noopte ons de rest van de middag op de koude hoeve te verblijven. Ook wel even lekker voor Anne, want zo heet is ook niet echt lekker voor de kleine natuurlijk.

We zijn net teruggekomen van avondeten. Frites, hamburger en steak. Erg voedzaam. Nog even douchen en na de 'bannonnen' van Jappeke viel Anne in coma.
Wat we morgen gaan doen....raad eens?