File en mossels

Goed, we zijn er. Maar vraag niet hoe. ("Hoe dan Jeroen en Nathalie? Vertel ons, vertel ons..")
Rond een uur of 10 vertrokken we uit westzaan. Buurvrouw Bol waarschuwde ons voor een lange file rond zaandam, maar bij Bol moeten we de soep meestal niet zo heet eten. Nu dus wel. Rondom Zaandam begon het al te stropen op de weg en dat zette door tot de 2e Coentunnel. En ook in Breda stonden we vast. En in Antwerpen. Nee, top! Gelukkig hield Anne zich geweldig. Ze bedelde soms om snoepjes - en die stop je natuurlijk snel toe omdat je weet dat je daarmee stilte koopt -, wilde soms wat kinderliedjes - en je biebelebons maar wat graag mee omdat je weet dat je daarmee rust koopt -, en wilde soms ongegeneerd mijn IPad. En ja, die geef je dan ook maar. Alle educatieve maatregelen gaat tijdens een vakantierit overboord.

Nathalie zag onderwijl heel wat af want het regende nonstop. En die Belgische wegen hebben niet zo'n beste aquaplaning. In Frankrijk klaarde het iets op. Maar daar kregen we te maken met een ander euvel; benzine was op. Gewoon tanken dus, maar dan moet er wel een tankstation zijn. En die kwam maar niet. De teller liep rap terug en toen er nog voor 8km benzine in de tank zat, zagen we eindelijk een Shell. Landgenoten....je kan er altijd op bouwen. Met een volle tank en gerust gemoed reden we naar ons dorp. De TomTom leidde ons over een paar charmante landweggetjes waar hitsige hazen....enfin, hun ding deden, zeg maar. Niet dat de Conijntjes daar niet meteen van in de stemming raakten, maar goed....je weet het niet hè.

Eindelijk naderden we Le Petit Clos. Net zo charmant als het landweggetje. Alle spullen naar binnen en op weg naar een Auberge voor....moules frites! Dat we dicht bij de zee slapen was aan de mossels prima te merken. Anne kan nu met haar plastic schepje een kasteeltje bouwen in mijn mond.

Over de kleine dame gesproken...ze ligt eindelijk te slapen. In onze slaapkamer, dus dat wordt een vroegertje. Maar dat kan handig zijn.....weekend =marktjes