Stoned van benzine

Hieperdepiep. 8 jaar huwelijk vandaag. Tijd voor een kusje en een heerlijk ontbijt . Nathalie had als verrassing een sapje geperst bestaande uit appel en gember. Zou goed zijn voor de hoofdpijn - hadden we nog steeds als gevolg van de lange treinreis. Ik wilde voorzichtig dit heerlijke nat tot mij nemen, maar vrouwlief gaf al de tip vooral in 1x alles op te drinken. “Gewoon in 1 teug” was haar devies. Het bleek nog zuurder dan de songfestivalperformance van Mia en Dion. Nekharen overeind. Maar goed, een gezonde start van weer een lange dag.

De start was cultureel. Bezoek aan de East Side gallery. Allemaal schilderijen op de restanten van de muur, erg mooi gedaan. En met de zon erbij helemaal een plezier om naar te kijken.

Daarna dieper de krochten van Berlijn in. Nathalie wilde de kunstenaarswijk in. Nou, dat is zeker geen Montmartre. Hier meer Ninamartre. Veel punkige, zwartgeklede mensen. Paperclipje hier, neusring daar en vooral heel veel zwart. Of juist heel weinig. Want Jeroen was nog al verrast door een dame met rokje zonder slip eronder en enkel een bh. Het zal mode zijn. Maar Supergeil was het niet. Ze kon het niet hebben zeg maar. Wat verder opviel was de enorme troep. Nu is Berlijn al niet zo’n schone stad, maar in het linkse punkige kunstgedoe was het helemaal laveren langs de kapotte flessen op staart. Het schijnt gewoon te zijn dat je die samen met je slipje dus gewoon wegslingert. We moesten er maar erg om lachen. Kunstenaars… rare mensen.

Met een heerlijke zon op mijn hoofd - ik moest even oppassen dat het niet roder werd - liepen we richting checkpoint Charlie. Het checkpoint zelf was gewoon nagebouwd. Dat was jammer. Verder blijft het wel een rare idee dat je stond op de scheidslijn tussen oost en west. Ook nog even de gelijknamige geocach gepakt.

Na de koude oorlog tijd voor het hoogtepunt van de dag. De rit in de Trabant. Met Nathalie aan het stuur reden we in colonne door Berlijn heen. Een geweldige ervaring. De dampen van de benzine vulde de auto. En dat werd alleen maar erger toen onze trabi-voorganger een motorprobleem had. Het enige moment dat we de benzine niet roken was toen we een Jamaica festival passeerden. De weetlucht was sterker dan de benzine.

De avond sloten we af in een Turks restaurant. Niet echt Duits nee, maar na een sessie bratwurst en schnitzel waren we even toe aan afwisseling. Morgen weer een gave dag. Een tipje van de sluier; we gaan de hoogte in. En hopelijk loopt er dan niemand in kort rokje voor me.