Jezus heeft weinig kleren, maar dat is voor de zon

Acht uur. Ons natuurlijk wekkertje ging af. Anne keek ons al lachend aan en Nathalie verlangde naar koffie. En Jeroen? Die verlangde nog naar slaap. Maar goed, gezellig met zijn allen in bed....het maakt wel veel goed.
We begonnen de dag bij een kerkje. Daar was iets heel bijzonders mee...even denken...oja, Braque ligt daar begraven. Een kunstschilder. En dat soort mensen hebben altijd een mooie grafsteen (als ze wat centen hebben gekwast). Ook het kerkje zelf wat mooi; schoon in zijn eenvoud. Waarom ik dat zo zeg? Geen idee, maar het is mooie zin toch? Enfin, en Jezus hing als schilderij aan de muur. "Hè, hij is bloot", zei Anne. Scherp gezien. En Maria heeft kleren aan. Het is weer oneerlijk verdeeld in de wereld.

We zeiden Jezus gedag en zetten koers naar Dieppe. Daar was een markt. Geen rommelmarkt, maar zo'n markt waar je een geplukte kip met kop ziet liggen. Ach, boertjes als wij zijn kijken we nergens meer van op. Natuurlijk ook over het kiezelstrand gelopen. Anne werd omvergeblazen door de wind. Na een frisse wandeling tijd voor een hapje. Even een menu pakken. Jeroen opende met een fruit de mer, want hij had trek in een garnalencocktail. Maar helaas....het werd een hernieuwde kennismaking met de bulots. Voor hen die niet weten waaraan wij refereren, een jaar of zes geleden aten Nathalie en ik ooit eens in een streekrestaurant en vroegen om een streekproduct. Wij kregen een bakje bulots....slijmerige smerige groene slakken. Enfin, ik hakte ze toen naar binnen en leef nog, dus heb het vandaag ook gedaan (en tot op heden....ik adem, dus ik ben)

Na onze lunch even naar de Carrefour voor het avondeten. En daarna richting huis om heerlijk te genieten van de zon. Uit de wind. De Normandische fjorden van Jeroen hebben een kleurtje...

Om half vijf weer in beweging; we moesten pieken hebben want morgen staan er een aantal vide greniers op de agenda. Na enige omzwervingen belandden we in een gat genaamd Quiberville sur mer. Alles is hier 'sur mer' overigens, maar dat zal wel te maken hebben met het feit dat dit de kuststreek is. In Quiberville gooiden Anne en Nathalie de schoenen uit en dartelden als twee jonge veulens over het strand. Schelpjes rapen. Jeroen raapte inkvisruggen. Waarom? Voor de vogels! Voor de vogels? Ja, voor de vogels. Uitkoken en Jan Splinter komt goedkoop door de winter. Zijn oog viel ook op een haaienschedel, maar die mocht niet mee.
De grootste vangst was overigens een plastic eendje. Waarschijnlijk afkomstig uit de container die in 1992 in de oceaan is omgevallen. Nathalie wilde het eendje 'fleurie' noemen, maar Anne noemt het Kwakkie. Topper!

Net lekker gegeten en nu maken we ons op voor morgen. Vroeg op...er moet gescoord worden!