Daar gaan ze weer...

Bezuinigingen....het zit in de kleine dingen. Nu hoor ik jullie al denken. Ons trio ging toch naar een markt? En dat loopt toch nooit goed af? Kwestie van slim aanpakken, lief lezerspubliek. We zullen het uitleggen....

De aanloop verliep overigens moeizaam. Anne was zo onder de indruk van mijn tijger imitatie in het zwembad dat ze die kruipbeweging in haar bed nog een keer ging nadoen. Gevolg: een val uit het bed. Anne bij mamma, Jeroen in het korte bed van Anne...klotenacht dus. En het was ook nog eens veel kouder dan verwacht. Dus de eenzame slaper onder ons - de zielige man - had het Brrr. En daar konden Lotje en Vosje (de knuffels van Anne) niet bij helpen.

Maar goed, 7 uur tijd voor actie. Slaap of geen slaap. Op naar Fleury. Nathalie had er niet zo'n vertrouwen in dat dit een grote markt kon zijn. Het dorp zelf was namelijk 1/4 van Westzaan. Maar nu weten we ook waar alle opgestoken kaarsjes en het aangeschafte Jezusbeeld goed voor waren; niet voor een baan maar voor een grote markt. Een heeeeelllle grote markt. En dan is de combinatie met een goedgevulde portemonnee erg slecht. Hoewel slecht...net hoe je het bekijkt.

Een kleine greep: industriële lamp, twee industriële stoeltjes, blik van de Solex, tassen voor een solex, trouwblik (Nathalie's blik viel op een blik met een verliefd stel...dus....), twee oude bokkenspellen, een ander ding, een plastic naaimachine van Singer, My Little Pony ding enz. Geen grote dingen. In principe. Maar we weten nu wel waar het spreekwoord/gezegde 'vele kleine dingen maken een groot ding' ofzo vandaan komt. Want hoe krijgen we dit in de auto....ik zelf heb geen idee. Maar dit is een talent van Nathalie. Die komt straks vast met een verhaal dat dit juist goed is. Dan kan het allemaal stevig en strak tegen elkaar aan.

Maar ik begon dit verhaal met bezuinigingen. En jullie snappen daar uiteraard niks van. Nou, dat was de lunch. De crêpe van 50 eurocent enz. Klaar voor 10 euro voor 3 personen. Goed he :-). Overigens: Anne heeft haar lunch zelf besteld. Ze stapte monter op de madame af en vroeg om 'deux crepes'.

Bij thuiskomst viel ik als een blok in slaap. We hadden gehoopt dat Anne dit ook zou doen, maar ik zie net een papiertje op tafel 'we zijn naar de speeltuin'. Dan rest mij - als echtgenoot - maar 1 ding. Zorgen voor een lekkere maaltijd. Ik probeer daarbij in de geest van mijn vrouw te duiken. De kratjes - twee stuks - moeten leeg want daar moet brocante in. Liggen daarom de piepers op het aanrecht? Wat denken jullie? Ja he? En dat biertje in de koelkast....in heb er zo'n trek in. Maar ik moet vast even wachten. Tot mijn dames terug zijn.