Kokkels au vin

Vandaag draaide om mode. Nathalie had uitgevogeld dat Christian Dior in deze streek heeft gewoond en wilde naar zijn huis. Gerafineerd had ze Anne aan haar zijde gekregen. "Dior is een modeontwerper. Net als Coco, weet je wel. Van dat boek, dat je van ome Caspar hebt gehad. Zou het niet leuk zijn om daar heen te gaan? Ja he?" Goed, Anne enthousiast. Nu alleen Jeroen nog. Die knikte ook maar ja. Want dat zijn de regels van een huwelijk....het is geven en nemen. En nu was het geven.
Na de prachtige jurken kochten we nog twee mooie boeken en daarna doken we de tuin van Dior in. Nathalie scoorde illegaal twee stekjes. We hebben straks dus design-plantjes in de tuin.

Na Dior gingen we naar net strand om te lunchen. Bij de bakker even wat broodjes gehaald en die gingen we onder het genot van windkracht 7 nuttigen. De broodjes waren dus net sneller in de mond dan in het water. Erg ontspannen was het dus nog. Op naar een andere baai in de hoop dat meer beschutting te vinden. De baai vonden we wel maar meer beschutting met mate. Mocht u denken dat ik overdrijf; op het water sloegen de zeilboten om.....
Anne had het ook de hele tijd koud. Ik ook. Maar Nathalie was vastberaden haar eerste levende oester te vinden. Niet om op te eten maar gewoon voor het idee. Een dik uur later.....nog geen oester in de hand. Vast wel ergens in het water maar we gokten dat de wind niet goed stond. Er was namelijk geen enkele oesterraper te zien. Net toen we wilden aftaaien besloten we nog 1 keer een kokkel-run in te zetten. Caspar had ons namelijk een recept doorgegeven en daarvoor was wel een half kilootje nodig. Hopsa, rapen dus.

Thuisgekomen gingen de kokkels direct voor de spoeling in het water. Stap 1 voor onze kokkel au vin. Helaas nog iets te kort gespoeld - nog steeds zanderig - dus het was maar goed dat ik nog een salade en worstjes had gemaakt.

Het is nu bedtijd voor Anne. We hopen dat dit slapen gaat lukken. Het waai zo hard dat het dak van onze mobile home beweegt en er zelfs bomen op het terrein worden omgezaagd. Het kan nog zijn dat er straks een fikkie bijkomt want een paar idiote Nederlanders - natuurlijk, zou ik bijna zeggen - doen een verwoede poging de barbeque aan te krijgen. En ze proberen de boel af te zetten met een plastic tent en tafel. Altijd slim.

Morgen naar Mont st Michel.