D day

D-day

Vandaag was het de dag van de verplaatsing. Zoals het hoort bij een goede troepenverplaatsing denken we ‘ingenomen kilometers’. Generaal Nathalie had voor haar manschappen een route uitgestippeld van 25 kilometer.

Het afscheid viel Anne zwaar. Ze knuffelde lang met haar besties, richtte een nieuwe app-group op met Mila en Reza (‘the camping quad’) en vond het vertrek maar niks. Nathalie en ik namen afscheid van ons veld en gaven gas.

Direct reden we in een lange stoet Duitse caravans. En 1 Nederlandse Constructam. Zwaaien natuurlijk. En ze zwaaiden terug.

Om 11.30 kwamen we op onze nieuwe bestemming in serooskerke aan. Camping de Boshoek. Nathalie schoot in een depressie. Een dip multi grandi. Een plek bij een parkeerterrein, regen...ze sprak van een miskleun. Waar waren die fruitbomen nou van de website? Wat zei Nu.nl over Corona. Slecht, slecht, slecht.

Maar daar was jeroen. De eeuwige vrolijke Frans. Met opbeurende woorden probeerde hij het humeur van zijn generaal op te krikken. Tevergeefs. Dan maar een hapje eten in het dorp. Jeroen had een leuke brasserie uitgezocht. Met moeite trok Nathalie zich er naartoe. En het werd er níet beter op toen het begon te regenen en de tent vol zat. Maar jeroen was niet voor 1 gat te vangen. Op naar oostkapelle. Helaas; alles heftig vol. En zeker niet Corona-proof.
Het humeur van jeroen - dat prima was omdat hij een landje voor metaaldetector had gescoord - begon te kraken als Froome bij zijn laatste bergetappe.

Het beloofde een zware avond te worden. Maar nadat ik Nathalie zo gepositioneerd had dat ze uitkeek op de caravan in plaats van de auto’s steeg haar humeur. Een partij Uno deed de rest.
Anne heeft al weer nieuwe vrienden gemaakt. Heerlijk toch... allemaal fans van Harry Potter. Dan is er snel weer een nieuwe app-group

En s avonds zowaar een lachsalvo in Eddy. Onze Duitse overburen hebben zoveel elektronica mee dat al hun stoppen doorsloegen. Geen groter vermaak dan leedvermaak. D-day werd in stijl afgesloten; winnend.